Είναι το βασικό δομικό μέρος όλου του σπιτιού και καθορίζει στην ουσία και την υπόλοιπη κατασκευή του.
Ο φέρον οργανισμός του είναι τα δοκάρια oι λεγόμενες τράβες, και τα μεσοδόκια. Τα μεσοδόκια χρησιμοποιούνται για να μειώσουν το άνοιγμα των δοκαριών και να ανακουφίσουν όλη την κατασκευή από τα φορτία του δώματος. Είναι χοντροί κορμοί δέντρων και στηρίζονται στις μεσοδοκιές, ειδικές εσοχές στην εσωτερική πλευρά των τοίχων. Σε περίπτωση που το άνοιγμα γεφυρώνεται από αψίδα, τότε τα μεσοδόκια δεν υπάρχουν. Πάνω από τα μεσοδόκια τοποθετούνται τα δοκάρια, που είναι χοντρά κλαδιά ή κορμοί, με διάμετρο 10-20 εκατοστών και μήκος 2,50-3,00 μέτρων. Τοποθετούνται σε απόσταση 20-40 εκατοστών. Πάνω από τα δοκάρια τοποθετούνται είτε σχιστόπλακες, είτε καλαμωτές με το μήκος τους κάθετο προς αυτό των δοκαριών. Ωστόσο υπάρχει και η περίπτωση να τοποθετούνται ξύλινες τάβλες, οπότε αποτελούν και την τελική στρώση. Στα εσωτερικά πατώματα η τελική στρώση είναι κυρίως χώμα καλά πατημένο. Συχνή είναι επίσης η μεταγενέστερη προσθήκη μιας στρώσης μπετού.
Στα δώματα, η επιφάνεια ισοπεδώνεται με το στρώσιμο του πρώτου χώματος, που έχει πάχος 5-10 εκατοστά. Με αυτό δίνουν την πρώτη κλίση για την απορροή των νερών, το ρέμα. Στη συνέχεια στρώνεται ειδικό χώμα, αργιλικής σύστασης, η λεπίδα ή δωματόχωμα, το οποίο έχει θερμομονωτικές και στεγανωτικές ιδιότητες. Έχει πάχος 10-15 εκατοστά, κοπανίζεται με ειδικά κόπανα, τα δωματοκόπανα και κυλινδρίζεται με κυκλική πελεκητή πέτρα, τον κύλινδρα. Και αυτή η στρώση χώματος ακολουθεί το ρέμα. Έχει παρατηρηθεί και η χρήση φυκιών και χλωρών χόρτων που προστατεύουν το χώρο του σπιτιού από τα χώματα που θα έπεφταν από το δώμα.