Στα Λαγκάδια η επανάσταση κηρύχτηκε στις 23 Μαρτίου 1821. Την 1η Απριλίου 1821 ο κοτζαμπάσης Κανέλλος Δεληγιάννης, γιος του Ιωάννη, διατάσσει τη σφαγή όλων των Τούρκων Λαγκαδινών και την πυρπόληση του τζαμιού. Συνολικά σφαγιάστηκαν 300 άοπλοι άντρες (λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν αφοπλιστεί), γυναίκες και παιδιά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τρομοκρατηθούν οι κάτοικοι της γύρω περιοχής – φοβούμενοι τα αντίποινα, εντάχθηκαν στο πλευρό των Δεληγιανναίων οι οποίοι είχαν πλέον πέσει στη δυσμένεια των Τούρκων και χρειάζονταν υποστήριξη.
Το 1825 ο Ιμπραήμ έχοντας ανακαταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου εισέρχεται στα άδεια από κατοίκους Λαγκάδια, καίει το χωριό και στήνει για μερικές μέρες το αρχηγείο του στο σπίτι των Δεληγιανναίων. Ο Ιμπραήμ έκαψε τα Λαγκάδια 3 φορές: 3 Ιουλίου 1825, 9 Μαΐου 1826 και τον Ιούνιο του 1827. Η προσφορά των Λαγκαδινών στον αγώνα του 1821 ήταν μεγάλη. Εκτός από την προσωπική τους συμμετοχή, βοήθησαν και με το χτίσιμο πολλών και σημαντικών οχυρωματικών έργων. Ο Κολοκοτρώνης πολλές φορές τους επαίνεσε για την άψογη κατασκευή των ταμπουριών, ενώ έχουν σωθεί έγγραφα στα οποία οι Λαγκαδινοί ζητούν από την Προσωρινή Κυβέρνηση να πληρωθούν για τα οχυρωματικά έργα που πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια του αγώνα.