15ος αιώνας - 1821

Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι για την ίδρυση των Λαγκαδίων. Ένας από αυτούς αναφέρει ότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (αρχές 13ου αι.) οι τεχνίτες που ανέλαβαν το χτίσιμο του κάστρου της Άκοβας, κατοίκησαν τη σημερινή περιοχή των Λαγκαδίων όπου συνέχισαν να ασκούν από γενιά σε γενιά την τέχνη του χτίστη. Η θεωρία αυτή δεν είναι γενικά αποδεκτή λόγω της σχετικά μεγάλης απόστασης των δύο τοποθεσιών. Άλλη εκδοχή αφορά στους Δεληγιανναίους, γνωστούς κοτζαμπάσηδες της περιοχής. Σύμφωνα με αυτή, ο πρόγονός τους Πέτρος Λίτινος, υπήρξε γραμματέας του Αϊδίν Αγά κατά την κατάληψη της Πελοποννήσου από το Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή. Για τις υπηρεσίες του, έλαβε γαίες στην περιοχή της Γορτυνίας όπου και κατοίκησε. Ο απόγονός του ιερέας Ιωάννης Λίτινος θεωρείται ως ο οικιστής του Πάνω Μαχαλά.

Πιο αληθινή φαίνεται να είναι η εκδοχή ότι το χωριό δημιουργήθηκε γύρω στο 1500 από τη συνένωση μικρών οικισμών της περιοχής, με βασικότερους τους οικισμούς Κρέσπη και Δραΐνα που βρίσκονται σήμερα εντός των ορίων του χωριού. Τα διακριτά «κομμάτια» που παρατηρούνται και στο χάρτη (όπως Αγία Τριάδα, Αη Γιώργης, Κατσανέικα – Ερημέικα) ορίζονταν από τα ρέματα και κατόπιν ενώθηκαν σε ένα. Το χωριό (ή ένα μέρος αυτού) αναφέρεται για πρώτη ίσως φορά με το όνομα «Λαγκάδια» σε Οθωμανικό κατάστιχο του 1570 όπου φαίνεται να έχει 46 σπίτια. Στο ίδιο κατάστιχο σημειώνεται και η Δραΐνα ως ανεξάρτητος οικισμός με 44 σπίτια. Στα 1698-1699 προστίθενται οι 8 οικογένειες του γειτονικού οικισμού Αρβίτσα που αυξάνουν τον πληθυσμό στα 207 άτομα σύμφωνα με την απογραφή του 1700.

Λόγω της ιδιαίτερης μορφολογίας του εδάφους και τους περιορισμούς που αυτό έθετε στη γεωργία και στο εμπόριο, οι περισσότεροι Λαγκαδινοί έγιναν χτίστες. Ο πληθυσμός  σταδιακά αυξήθηκε. Νέοι κάτοικοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν το 17ο και το 18ο αιώνα καταγόμενοι από την Ήπειρο και τη σημερινή Αλβανία, που ήταν ήδη χτίστες. Έτσι, ήδη στο  2ο μισό του 18ου αιώνα οι Λαγκαδινοί φαίνεται να ήταν φημισμένοι για την δουλειά τους αναλαμβάνοντας την κατασκευή γεφυριών και διαφόρων δημοσίων κτισμάτων όπως το Τζαμί του Ναυπλίου (Βουλευτικόν).

Στα μέσα του 17ου αιώνα ιδρύεται στα Λαγκάδια η λεγόμενη Ακαδημία των Λαγκαδίων. Ήταν μάλλον το πρώτο σχολείο που κτίστηκε στο χωριό και ιδρυτής του φαίνεται να ήταν ο παπα Ιωάννης Λίτινος, παππούς του κοτζαμπάση Ιωάννη Παπαγιαννόπουλου ή Δεληγιάννη. Αυτή η Ακαδημία λειτουργούσε έως την επανάσταση όπως δείχνουν έγγραφα που έχουν σωθεί. Καταστράφηκε μάλλον από την επιδρομή του Ιμπραήμ το 1825.

Τα Λαγκάδια αναδεικνύονται σε σημαντικό κέντρο της Πελοποννήσου όταν ο προεστός Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος ή Δεληγιάννης πήρε το αξίωμα του Μοραγιάννη το 1787 και έγινε επικεφαλής όλων των προεστών του Μοριά. Αργότερα όμως έπεσε στη δυσμένεια των Τούρκων και αποκεφαλίστηκε στο σπίτι του το 1816.