Έτος | Κάτοικοι |
---|---|
1570 | 46 σπίτια |
1698 | 80 οικογένειες |
1700 | 207 κάτοικοι |
1815 | 300 οικογένειες |
1829 | 274 οικογένειες |
1849 | 727 οικογένειες / 3183 κάτοικοι |
1851 | 3390 κάτοικοι |
1861 | 3357 |
1879 | 4852 |
1896 | 6815 |
1907 | 4524 |
1928 | 3268 |
1940 | 3333 |
1961 | 2238 |
1981 | 1188 |
1991 | 671 |
2001 | 704 |
Ο αρχικός πληθυσμός των Λαγκαδίων δεν ήταν αποκλειστικά Ελληνικός. Υπήρχαν πολλές οικογένειες αρβανίτικης και ηπειρώτικης καταγωγής όπως αυτό μαρτυράται από κάποια επίθετα αλλά και από ιστορίες οικογενειών που υπάρχουν ακόμα. Κατά τον μεσαίωνα και τα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας θα πρέπει να υπήρχε έντονο σλαβικό στοιχείο στην περιοχή αν κρίνουμε από τα διάφορα τοπονύμια (Ντραϊνα, Αρβίτσα, Κιάβιζα) και από λέξεις που έμειναν μέχρι και σήμερα στο τοπικό λεξικό (πχ Μάικω= μάνα στα σλαβικά). Με το πέρασμα των αιώνων όμως αυτοί οι πληθυσμοί αφομοιώθηκαν. Επίσης, υπήρχε ένας αρκετά μεγάλος πληθυσμός Τούρκων Λαγκαδινών που υπολογίζεται στις 40 οικογένειες (250-300 άτομα). Οι Τούρκοι Λαγκαδινοί έμεναν στην περιοχή της Βίγλας και της Λάκκας όπου βρισκόταν και το τζαμί τους, ερείπεια του οποίου ήταν ορατά μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα στο οικόπεδο που βρίσκεται στη Λάκκα μπροστά από το σπίτι των Μπικουλαίων.
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού αναγκάζεται να μεταναστεύσει αναζητώντας μια καλύτερη τύχη κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί ακόμα φεύγουν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για την Αθήνα. Αποτέλεσμα της εξωτερικής και εσωτερικής μετανάστευσης είναι η πληθυσμιακή συρρίκνωση των Λαγκαδίων που σήμερα αριθμούν 700 περίπου κατοίκους εκ των οποίων ελάχιστοι είναι πραγματικά μόνιμοι.