Eπιμέρους Οικιστικές Ενότητες & Τοπόσημα

Κατά τη διάρκεια ανάλυσης του οικισμού διακρίναμε στην περιοχή μελέτης τέσσερις οικιστικές ενότητες (Α, Β, Γ, Δ) οι οποίες σχετίζονται τόσο με τις φάσεις ανάπτυξης του οικισμού, όσο και με τη σχέση την οποία αναπτύσσει κάθε ενότητα με τη μορφολογία του εδάφους.Ξεκινώντας λοιπόν με πυρήνα την περιοχή Α η οποία βρίσκεται στους  πρόποδες του λόφου του κάστρου, ο οικισμός επεκτείνεται ανατολικά με την περιοχή Γ και δυτικά με την περιοχή Δ, ενώ η περιοχή Β αναπτύσσεται παράλληλα με τις δύο  προηγούμενες πάνω όμως σε ήδη υπάρχουσες χαράξεις δρόμων. Προχωρώντας σε μια διεξοδικότερη ανάλυση των επιμέρους περιοχών παρατηρούμε τα ακόλουθα:

• ΠΕΡΙΟΧΗ Α:

Η περιοχή αυτή αποτελεί την παλαιότερη του οικισμού ενώ η σχέση της με το κάστρο τής προσδίδει έναν ιδιαίτερα οχυρωματικό χαρακτήρα.Λόγω της κεντρικότητας της  παρατηρούμε εδώ μεγάλη πύκνωση του δομημένου χώρου.Χαρακτηριστικό στοιχείο, το οποίο διαφοροποιεί και την περιοχή από τις υπόλοιπες είναι η ανομοιογένεια που υφίσταται στον τρόπο συγκέντρωσης και διάταξης των κτηρίων.  Δηλαδή, στην περιοχή Α θα μπορουσε να ειπωθεί ότι εντοπίζονται υπο-περιοχές, στις οποίες κατατάσσονται τα κτίσματα ανάλογα με τον τρόπο εδραίωσης τους στο επικλινές έδαφος.  Ακόμη εδώ εμφανίζεται ένας χαρακτήρας μικτού τύπου όσον αφορά στους πόλους έλξης (εμπόριο και δημόσια κτήρια).

• ΠΕΡΙΟΧΗ Β:

Εδώ εμφανίζεται μία διαφορετική λογική ανάπτυξης, η οποία όμως είναι ταυτόχρονη με την ανάπτυξη των περιοχών Γ και Δ. Είναι το πρώτο μέρος που συναντά κανείς καθώς εισέρχεται  στο χωριό, την είσοδο του οποίου διαμορφώνει η κρήνη.Παρατηρείται λοιπόν μία πύκνωση του δομημένου περιβάλλοντος σε αυτό το σημείο, η οποία αρχίζει και αραιώνει προς τον πυρήνα  του χωριού.Τα κτίσματα διατάσσονται κατά μήκος των δρόμων οι οποίοι αναπτύσσονται υπό γωνία σε σχέση με τις υψομετρικές καμπύλες.Έτσι, τα κτήρια στην περιοχή αυτή εκμεταλλεύονται  τις υψομετρικές διαφορές που δημιουργούνται για τη χωροθέτησή τους, είτε σε βύθιση΄είτε σε υπερύψωση σε σχέση με το δρόμο. Τέλος, οι πόλοι έλξης της περιοχής αυτής Σσχολείο και Κρήνη του Σπολάτη) έχουν πιο συγκεντρωτικό χαρακτήρα.

• ΠΕΡΙΟΧΗ Γ:

Η περιοχή αυτή δομήθηκε ως προέκταση του πυρήνα Α, ταυτόχρονα με τη Δ και σε δακτυλίους, που προσαρμόζονται στις ισουψείς καμπύλες και ενώνονται μεταξύ τους με  μικρότερους δρόμους και με την Α με γραμμική ένωση. Ομοιομορφία χαρακτηρίζει την περιοχή, όσον αφορά στον τρόπο εισχώρησης της βλάστησης και του τρόπου χωροθέτησης των κτηρίων, κατά κύριο λόγο κάθετα στις υψομετρικές. Οι πόλοι έλξης σε αυτήν την περιοχή περιορίζονται μόνο στα δημόσια κτήρια και πιο συγκεκριμένα στις εκκλησίες.

• ΠΕΡΙΟΧΗ Δ:

Και αυτή η περιοχή αναπτύσσεται σύγχρονα με τις άλλες και παράλληλα στις ισουψείς. Χαρακτηριστικό στοιχείο αποτελούν οι χαλαρές σχέσεις μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου. Τα κτήρια διατάσσονται σε τρεις παράλληλες γραμμικές ζώνες,η κυριότερη των οποίων είναι αυτή που αναπτύσσεται στο επίπεδο του δρόμου και αποτελεί την πιο πυκνοδομημένη, ενω οι άλλες δύο διαμορφώνονται εκατέρωθεν αυτής σε ανώτερο και κατώτερο επίπεδο. Τέλος, η περιοχή Δ, σε αντίθεση με άλλες περιφερειακές ενότητες, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι παρουσιάζει μια κεντρικότητα η οποία παρατηρείται κατά την είσοδό μας σε αυτή.