Κροκεές (Τμήμα Β)

Παθολογία

Η παθολογία που εμφανίζει σήμερα η αρχιτεκτονική κληρονομά του παραδοσιακού οικισμού των Κροκεών συνίσταται αφενός στη φθορά του χρόνου και αφετέρου στην απουσία κατάλληλων προληπτικών μέτρων συντήρησης και προστασίας, με στόχο τη διαφύλαξη της αρχιτεκτονικής ταυτότητάς του. Στην παρούσα εργασία, το ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί στην αλληλεπίδραση των εξωγενών (ή περιβαλλοντικών) και ενδογενών παραγόντων (που αφορούν το είδος και τις ιδιότητες του ίδιου του υλικού) μέσα σε βάθος χρόνου. Ξεκινώντας από το πιο εκτεθειμένα στους εξωγενείς παράγοντες στοιχεία, θα αναλυθούν σταδιακά τόσο οι φθορές που προκαλούνται, όσο και η αλληλεξάρτηση του ενός στοιχείου από το άλλο. 
ΣΤΕΓΕΣ
Η φθορά των στεγών προέρχεται κυρίως από τα έντονα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα και την κατερχόμενη υγρασία, σε συνδυασμό με τα φθαρτά υλικά που χρησιμοποιούνται και την απουσία συντηρήσεως. Αν και οι περισσότερες στέγες έχουν αντικατασταθεί πλέον με σύγχρονες, εν τούτοις, τα λιγοστά δείγματα που έχουν μείνει, δείχνουν στέγες κατασκευασμένες με φθαρτά υλικά, (πλήρωση με καλάμια), καθώς και χρήση ακατάλληλης ξυλείας, όσον αφορά στη μηχανική αντοχή και την αντοχή στην έκθεση βιολογικών παράγοντων. Η κακή κατασκευή της στέγης συνίσταται επίσης και στην κακή, ανεπαρκή συνδεσμολογία τόσο των ξύλινων στοιχείων μεταξύ τους όσο και με την τοιχοποιία. Αποτέλεσμα είναι η κατά τόπους κατάρρευση, με αποτέλεσμα την έκθεση των υποκείμενων στοιχείων στους εξωγενείς παράγοντες.     
ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΑΜΑΤΑ   
Οι εξωτερικές τοιχοποιίες, κυρίως αυτές των παλαιότερων παραδοσιακών κτηρίων παρουσιάζουν έντονο πρόβλημα μηχανικής φθοράς, το οποίο οφείλεται στον τρόπο δόμησής τους. Η απουσία ξυλοδεσιών και κυρίως η κακή ποιότητα των αρχικών κονιαμάτων κατασκευής, σε συνδυασμό με τη διάβρωση από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, έχει δημιουργήσει προβλήματα «συνοχής» στις τοιχοποιίες. Οι τελευταίες εμφανίζονται χαλαρές ως προς τη δομή τους, και σε συνδυασμό με τα φορτία που φέρουν (βάρος στέγης, πατωμάτων, επίπλων, ανθρώπων κτλ.) έχουν σαν αποτέλεσμα να δημιουργούν στερεωτικά προβλήματα, που πρακτικά εκφράζονται με «κρακελάρισμα» των επιχρισμάτων, ρηγματώσεις στις τοιχοποιίες και κατ΄ επέκταση καταρρεύσεις. Οι εξωτερικές τοιχοποιίες και οι στέγες, αποτελούν και την απαρχή της παθολογίας και για τα υπόλοιπα υποκείμενα στοιχεία μιας κατασκευής. 
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ
Οι εναπομείναντες εσωτερικές τοιχοποιίες, κατασκευασμένες από μπαγδατί, παρουσιάζουν έντονα σημεία φθοράς εξαιτίας του φθαρτού υλικού. Η εικόνα που εμφανίζουν περιλαμβάνει τη αποσάθρωση των κονιαμάτων και την περαιτέρω μηχανική παραμόρφωση ολόκληρου του τοίχου.  
ΠΑΤΩΜΑΤΑ
Τα πατώματα παρουσιάζουν φθορά, η οποία εξαρτάται από το μέγεθος της φθοράς των στεγών και των εξωτερικών τοιχοποιιών. Σε σχέση με τα υπόλοιπα μέρη τα πατώματα εμφανίζονται σε καλύτερη κατάσταση, με εξαίρεση αυτά τα οποία είναι εκτεθειμένα στις έντονες καιρικές συνθήκες. 
ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ 
Τα ανοίγματα και τα κουφώματα διατηρούνται γενικά σε καλή κατάσταση, προστατευόμενα από τα υπερκείμενα στοιχεία, ενώ φθορές εμφανίζουν παράλληλα με τις φθορές και τις καταρρεύσεις των τοιχοποιιών στις οποίες βαίνουν. Έτσι, αν μια τοιχοποιία καταρρεύσει, εμφανίζονται παραμορφώσεις του ξύλινου πλαισίου (κάσας), αποσάθρωση της ξυλείας και γενικότερη φθορά από τις περιβαλλοντικές συνθήκες.
ΕΞΩΣΤΕΣ       
Οι εξώστες αποτελούν επίσης ένα αρκετά ευπαθές στοιχείο των τοιχοποιιών. Μεγαλύτερη φθορά παρουσιάζει το δάπεδο, το οποίο κατασκευάζεται από ασβεστιτικά πετρώματα, τα οποία εκτεθειμένα συνεχώς στις αντίξοες καιρικές συνθήκες εμφανίζουν βιολογικές κρούστες και σταδιακή απολέπιση της επιφάνειάς τους. Τα φουρούσια αποτελούν σε γενικές γραμμές σταθερά