Ο τρόπος δόμησης του περιβάλλοντος έχει επηρεαστεί άμεσα από τον τρόπο που παρεμβάλλει ο άνθρωπος αναλόγως με την οικονομική του κατάσταση αλλά και τα δεδομένα της εποχής και της περιοχής στην οποία ζει. Συγκεκριμένα, στην Κερατέα ο τρόπος δόμησης των κτιρίων δεν έχει παραμείνει σταθερός στο πέρασμα των αιώνων αφού αυτός μαζί με τον κάτοικο εξελίσσεται.
Η Κερατέα ως περιοχή είναι φανερό ότι διαθέτει ένα πυκνοκατοικημένο ιστό δόμησης. Ειδικά, στις περιοχές που απαρτίζουν τους αρχικούς πυρήνες τα κτίρια, στην ανατολική και δυτική μεριά κυρίως, βρίσκονται σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση μεταξύ τους είτε κολλητά το ένα με το άλλο χωρίς να υπάρχει ούτε αρμός είτε να μοιράζονται μια κοινή αυλή. Το συνεχές αυτό μέτωπο εδραιώνεται με τη χρήση ίδιων υλικών όπως αυτό της πέτρας καθώς και από τον τρόπο διάταξης των χώρων εκτόνωσης, δηλαδή των αυλών. Αυτές βρίσκονται είτε όπως αναφέραμε ανάμεσα σε δυο κτίρια είτε στο πίσω μέρος της όψης είτε καλυμμένες από μαντρότοιχους. Ο πυκνός αυτός ιστός δόμησης οφείλεται φυσικώς και από τον αρχικά άναρχο τρόπο τοποθέτησης των σπιτιών πριν την δημιουργία ρυμοτομικού σχεδίου. Ωστόσο, είναι φανερό πως όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο της Κερατέας και προχωράμε προς τα περίχωρα βλέπουμε μια αραίωση των κτιρίων. Επίσης, παρατηρούμε ότι υπάρχουν αρκετά αδόμητα οικόπεδα κυρίως στο Βόρειο και στο Νότιο τμήμα της Κερατέας αφού οι περιοχές αυτές είναι κυρίως οικιστικές, επομένως είναι πολύ πιθανόν να ανεγερθούν σύγχρονες κατοικίες αργότερα. Όσον αφορά τώρα την υψομετρική διαφορά, τα κτίρια στις παλαιές περιοχές δημιουργούν μια ομαλή κορυφογραμμή αφού διαθέτουν ένα ή το πολύ δύο ορόφους λόγω της δόμησης πριν το 1950. Αντιθέτως στα πιο νέα κομμάτια της Κερατέας η στρωτή αυτή κορυφογραμμή διακόπτεται από τις πιο σύγχρονες ψηλές πολυκατοικιες, αν και λίγες σε αριθμό.