Το κτήριο βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του οικισμού. Πρόκειται για μονόχωρη μεσοπολεμική πρώην κατοικία, που αναπτύσσεται σε ένα μόνο επίπεδο. Η είσοδος στο εσωτερικό γίνεται μέσω της αυλής, η οποία βρίσκεται στην νοτιοανατολική όψη της κατοικίας και περιβάλλεται από ψηλό λιθόκτιστο μαντρότοιχο, κλασική περίπτωση της τυπολογίας του οικισμού. Το δομικό της σύστημα αποτελείται από οπτοπλινθοδομή πάχους εξήντα, από τούβλα με τετράγωνες τρύπες, ψημένα σε κάμινους. Εσωτερικά, το φέρον σύστημα της τετράριχτης στέγης καλύπτεται από μπαγδατόπηχες και σοβά, και η πρόληψη για την εκτόνωση του βρόχινου νερού γίνεται μέσω της εξοχής των βυζαντινών κεραμιδιών της. Τα εξώφυλλα είναι ξύλινα ταμπλαδωτά με μεντεσέδες, ενώ υπάρχουν 2 πατούρες για να παραλάβει παντζούρι και τζαμιλίκι. Οι φθορές που έχει υποστεί το κτίσμα σε πολλά σημεία είναι παραπάνω από εμφανείς και δηλώνουν την πλήρη εγκατάλειψή του.