Συνήθης πρακτική αναφορικά με το στατικό σύστημα αποτελούσαν οι ξυλοδεσιές. Ένα ζευγάρι γραμμικών ξύλινων στοιχείων που τοποθετούνταν στην εσωτερική και εξωτερική παρειά του κάθε τοίχου,και έδεναν μεταξύ τους, διαμορφώνοντας μια «σχάρα» ανά τακτά διαστήματα και δένοντας το κτίριο περιμετρικά. Συνήθως πάνω σ’ αυτές τις «σχάρες» εδράζονταν τα δοκάρια του πατώματος και της στέγης. Έδενε, έτσι, καλύτερα το κτίριο αφού τα ξύλινα δοκάρια τα πατώματος έδεναν με τα όρια της λιθοδομής. Το πάτωμα, δηλαδή, λειτουργούσε σαν ένας δίσκος που μετέφερε επιτυχέστερα τα φορτία από τα οριζόντια στοιχεία στα κατακόρυφα.