Συμπεράσματα

Από την ανάλυση που προηγήθηκε παρατηρούμε ότι ο οικισμός της Άνω Βίτσας έχει διατηρήσει, σε σχετικά μεγάλο βαθμό, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε η απουσία του ανθρώπου, καθώς λίγοι είναι αυτοί οι οποίοι κατοικούν στον οικισμό μόνιμα λόγω της αναζήτησης περισσότερων ευκαιριών σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα. Απόρροια αυτής της περιορισμένης ανθρώπινης παρουσίας είναι η επικράτηση των υφιστάμενων λίθινων κτηρίων, με όλα τα παραδοσιακά μορφολογικά χαρακτηριτικά τους,  και των παραδοσιακών καλντεριμιών. Απόδειξη των παραπάνω είναι κάποιες ανεπιτυχείς παρεμβάσεις και προσθήκες οι οποίες έγιναν για την ενίσχυση του τουρισμού.

Οι τεχνικές αλλά και τα υλικά δόμησης που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των κτηρίων, τόσο στα παλιά όσο και στις παρεμβάσεις, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το φυσικό περιβάλλον, εφόσον η πρώτη ύλη προέρχεται από το βραχώδες έδαφος της περιοχής και τα δάση που συμπληρώνουν το τοπίο του οικισμού με αποτέλεσμα την  εναρμόνησή του με το φυσικό περιβάλλον. Εντυπωσιακή, επίσης, είναι η ομοιογένεια του οικισμού από τα καλντερίμια μέχρι τον τρόπο δόμησης των κτισμάτων.

Πέρα, όμως, από τον αισθητικό χαρακτήρα του οικισμού, αναλλοίωτο έχει μείνει και το φυσικό περιβάλλον το οποίο αποτελεί καθοριστικό στοιχείο για την συνολική του εικόνα. Τα όρια μεταξύ του δομήμένου και του αδόμητου διαγράφονται ασαφή. Η σχέση τους όμως μεταβάλλεται στις διαφορετικές εποχές του χρόνου. Τους χειμερινούς μήνες τα φύλλα πέφτουν και το τοπίο γίνεται ψυχρό και τα όρια του οικισμού διαφαίνονται πιο καθαρά, ενώ, κατά τους θερινούς μήνες η ποικιλόμορφη βλάστηση με τους ιδιαίτερους χρωματισμούς παρεισφρύει στο δομημένο τμήμα του χωριού. Κατά τους φθινοπωρινούς μήνες διακριτή είναι η ποικιλία χρωμάτων στα φυλλώματα των δέντρων καθιστώντας το τόπιο μαγευτικό.

Εν κατακλείδι, η Άνω Βίτσα, ως ένας χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός με ιδιαίτερο ιστορικό, αρχιτεκτονικό και οικολογικό ενδιαφέρον, αποτελεί ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά χωριά του Ζαγορίου, ικανή να εντυπωσιάσει κάθε είδους επισκέπτη με την ιστορία, τον πολιτισμό και τη φύση του. Έτσι, λοιπόν, σημαντικός είναι ο σεβασμός και η διατήρηση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας της.

"Κοντά στο στόμιο της χαράδρας του Βίκου, στους πρόποδες σχεδόν ενός άδεντρου βουνού, στο κεντρικό Ζαγόρι, είναι χτισμένο έν από τα 46 Ζαγοροχώρια, το αγαπημένο μου χωριό, η Βίτσα. Θα την αγναντέψεις απ' όποια απέναντι βουνοκορφή κι αν βρεθείς."  Δ.ΔΑΝΟΣ