Στέγες

Η στέγη αποτελεί την κάλυψη του κτηρίου όπου η ορθή κατασκευή της συμβάλλει στην στατική λειτουργία της συνολικής κατασκευής.

Ο φέρων οργανισμός της στέγης είναι ξύλινος κάτι το οποίο συμβάλει στις εξαιρετικές μηχανικές αντοχές  σε εφελκυσμό. Κατά κανόνα αποτελείται από ζευκτά όπου στην  πιο απλή εκδοχή τους αποτελούνται  από τους δύο αμείβοντες (τα κεκλιμένα στοιχεία) και έναν οριζόντιο ελκυστήρα (ή περαστή) όπου σκοπός του είναι να παραλάβει τις δυνάμεις από τους αμείβοντες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα τρίγωνο που προσφέρει ακαμψία στο σύνολο της κατασκευής. Στο ζευκτό μπορούν να τοποθετηθούν  και άλλα στοιχεία, οριζόντια ή διαγώνια, δημιουργώντας μικρότερους τριγωνισμούς συμβάλοντας  στην στατική ισορροπία της στέγης.

Στην κορυφή της στέγης τοποθετείται ο κορφιάς, ένα οριζόντιο ξύλινο στοιχείο όπου πάνω σε αυτόν συνδέονται οι αμείβοντες. Αυτοί καταλήγουν πάνω σε οριζόντιο ελκυστήρα, όπου υπάρχει ή σε μικρότερα ξύλινα στοιχεία που δεν προεξέχουν από το σώμα της τοιχοποιίας, και εδράζονται πάνω σε στρωτήρες. Οι στρωτήρες είναι ξύλινα οριζόντια στοιχεία που περιτρέχουν περιμετρικά την εξωτερική και την εσωτερική παρειά του τοίχου, και συνδέονται ανά διαστήματα με εγκάρσια ξύλινα στοιχεία, τις κλάπες.

Ο φέρων οργανισμός της στέγης επικαλύπτεται με σανίδες, οι οποίες τοποθετούνται πάνω στους αμείβοντες και παραμένουν εμφανείς. Πάνω από το σανίδωμα στρώνονται κεραμίδια γαλλικού τύπου. Μια στρώση λάσπης εξασφαλίζει τη σύνδεση του σανιδώματος με τα κεραμίδια.

Η πλειονότητα των κτιρίων του οικισμού διαθέτει επικλινείς στέγες που διευκολύνουν τη ροή του βρόχινου νερού και η συνηθέστερη μορφή τους είναι η τρίριχτες ή τετράριχτες στέγες.