Ξυλοδεσιές

Ξυλοδεσιές  ονομάζονται οι οριζόντιες, ξύλινες ενισχύσεις που παρεμβάλλονται καθ’ ύψος των λιθοδομών των τοίχων. Ο ρόλος τους είναι να ενισχύσουν τον φέροντα οργανισμό του κτηρίου όσον αφορά την παραλαβή εφελκυστικών δυνάμεων. Τα διαζώματα αυτά τοποθετούνται κατά την έννοια του μήκους σε όλο το πλάτος της τοιχοποιίας και συνδέονται μεταξύ τους ανά  0.40μ, περίπου, με μικρά ξυλοτεμάχια μήκους όσο και το πλάτος του τοίχου, που ονομάζονται κλάπες. Ενίοτε, οι κλάπες ήταν συνέχεια των δοκών του πατώματος. Στις γωνίες η ένωση των ξυλοδεσιών γινόταν με διαγώνια στοιχεία τους αμασχαλίτες.

Οι ξυλοδεσιές είναι άλλοτε εμφανείς στην εξωτερική πλευρά των τοίχων και άλλοτε καλύπτονται από μια στρώση λίθων στην εξωτερική παρειά του τοίχου πιθανότατα για λόγους προστασίας από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Εξασφάλιζαν τη διαφραγματική λειτουργία των κατακόρυφων φερόντων στοιχείων σε περίπτωση δυναμικών καταπονήσεων (π.χ. σεισμού) και τοποθετούνταν συνήθως στο ύψος του πρεκιού, της ποδιάς, σαν  στρωτήρας πατώματος, ή στο ύψος του πατώματος της στέγης, που θεωρείται και η βέλτιστη θέση (γενικώς όσο ψηλότερα τοποθετούνταν οι ξυλοδεσιές τόσο καλύτερη ήταν η λειτουργία τους). Επίσης κάλυπταν κατασκευαστικές ατέλειες των τοιχοποιιών, όπως είναι η έλλειψη επεξεργασίας των λίθων, το σαθρό κονίαμα, η κακή θεμελίωση που δημιουργεί παραμορφώσεις

Το σύστημα των ξύλινων ενισχύσεων συνδέει τα λίθινα (τοίχους) και τα ξύλινα φέροντα στοιχεία του κτηρίου (πατώματα, στέγη), δημιουργώντας ένα σύνολο  ικανό να αντέχει σε στατικές και δυναμικές καταπονήσεις.