Οι μονάδες κατοικίας αποτελούν το επικρατέστερο είδος κτισμάτων στον οικισμό και ασκούν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μία εκκλησία, ένα καφενείο, ένα σχολείο και ένα παρθεναγωγείο. Τα κτήρια είναι πέτρινα με την λιθοδομή να είναι το φέρον υλικό σε όλα τα κτήρια. Το δέσιμο της τοιχοποιίας γίνεται με ξύλο όπως θα δούμε στο οικοδομικό και κατασκευαστικό κομμάτι της ανάλυσής μας. Οι στέγες είναι ξύλινες με σχιστόπλακες ως επικάλυψη. Τα ανοίγματα ποικίλουν αλλά ο γενικός κανόνας είναι τα λίγα και μικρά ξύλινα ανοίγματα για τεχνικούς λόγους. Το γεγονός ότι το γυαλί δεν ήταν διαδεδομένο υλικό στην περιοχή (σχεδόν ανύπαρκτο), σε συνδυασμό με το κλίμα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο συνολικό εμβαδόν των ανοιγμάτων. Παρατηρείται διαφορετική αντιμετώπιση των ανοιγμάτων στο ισόγειο από ότι στον όροφο (ή ορόφους). Το πιο πιθανό είναι πως για λόγους άμυνας, τα ανοίγματα στο ισόγειο ήταν σημαντικά μικρότερα από αυτά στον όροφο.
Ο τρόπος κατασκευής των κτηρίων είναι κοινός ή παρεμφερής καθώς όλα είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας των μαστόρων. Ήταν η ανάγκη δηλαδή που παρήγαγε τα οικοδομήματα, οπότε εξεζητημένες κτιριακές μορφές μέσα στον οικισμό δεν συναντάμε. Παρατηρούμε όμως διαφορετικού είδους χρήσης κτήρια, και κατοίκηση από ανθρώπους προερχόμενους από πολύ διαφορετικές οικονομικές τάξεις. Το ιδιαίτερο γνώρισμα του οικισμού μας σε σχέση με κοντινούς οικισμούς είναι η πληθώρα αρχοντικών σπιτιών που υπάρχουν, κάτι που διαφοροποιεί τον χαρακτήρα του οικισμού. Ο οικισμός συγκροτείται από μονώροφα μέχρι τετραώροφα κτήρια.