Οικονομία και Διοίκηση

Η οικονομία του οικισμού, από την δημιουργία του και σχεδόν μέχρι σήμερα στηρίζεται κυρίως στην ναυτιλία και το εμπόριο. Η ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα είχε καταστήσει την Άνδρο μαζί με την Χίο παγκόσμιες ναυτικές και εμπορικές δυνάμεις. Σε ολόκληρη την Άνδρο επομένως και στον οικισμό, το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων βελτιώθηκε για τους περισσότερους. Από μαρτυρίες των ίδιων των κατοίκων, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν οικογένειες εκ των οποίων δύο τουλάχιστον άντρες και απασχολούνται με την ναυτιλία. Αυτήν την πλευρά του νησιού περιγράφει το βιβλίο και ταινία «Μικρά Αγγλία» τα οποία συγκίνησαν τους Ανδριώτες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ σε αρκετές περιοχές του νησιού, οι κάτοικοι (κυρίως ο γυναικείος πληθυσμός) ασχολούταν με το εμπόριο μεταξιού, το Συνετί δεν ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Από τις σημαντικότερες ασχολίες των κατοίκων του οικισμού ήταν η γεωργία.

Η  καλλιέργεια του αμπελιού καθώς και η παραγωγή κρασιού, από τους πολύ παλιούς καιρούς ήταν η κύρια ασχολία για τους κατοίκους του Συνετίου, αφού οι περισσότεροι ήταν αγρότες και η κύρια πηγή εσόδων από το συγκεκριμένο είδος παραγωγής. Σήμερα το Συνετί εξακολουθεί να είναι πρώτο σε παραγωγή κρασιού στην Άνδρο, ενώ καλλιεργούνται τουλάχιστον 250  στρέμματα και πλέον ενώ το παραγόμενο κρασί κυμαίνεται ετήσια σε 25 έως 35 τόνους.

Σύμφωνα με τοπικές πληροφορίες το Συνέτι, επειδή διατρέχεται σε  όλο το μήκος του από το φαράγγι Διποτάματα και πλαισιώνεται από ένα δίκτυο νερόμυλων και σε συνδυασμό με το αρδευτικό σύστημα της δεκαετίας του 1950, έχει έδαφος ιδιαίτερα γόνιμο. Τα εδάφη αυτά άνηκαν σε φεουδάρχες, οι οποίοι στα κτήματά τους φιλοξενούσαν τους αγρότες που τα καλλιεργούσαν. Εν καιρώ οι ίδιοι οι αγρότες τελικά απέκτησαν δικαιώματα στα κτήματα και πέρασαν στην ιδιοκτησία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που κανείς μπορεί να συναντήσει αρκετά πλούσια σπίτια στον οικισμό όπως τις διπλοκατοικίες. Οι κάτοικοι του Συνετίου είχαν υιοθετήσει την άποψη «σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς», γι’ αυτό ο οικισμός είναι κτισμένος στο πιο άγονο μέρος, ώστε το γόνιμο να καλλιεργείται.

Από τους νερόμυλους που αναφέρθηκαν πλέον οι περισσότεροι θεωρρούνται ως μνημεία του οικισμού. Τους προσεγγίζει κανείς μόνο πεζός μέσα από μονοπάτια απαράμιλλης ομορφιάς και από το καταπράσινο φαράγγι. Χρονολογούνται περί την προβιομηχανική περίοδο ενώ υπολογίζεται ότι παρήγαγαν αλεύρι μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Η πλάγια του όρους Τσιροβλίδι που είναι κτισμένος ο οικισμός είναι ομαλή και έχει αξιόλογη αυτοφυή βλάστηση. Επίσης καλλιεργούνται ελιές, αμπέλια, συκιές, και υπάρχουν και αρκετοί λαχανόκήποι (μποστάνια. Το κρασί και τα σύκα της περιοχής είναι ξακουστά. Αντίθετα, ο "καθρέφτης" του, το Κούρβουλο βρίσκεται στο έλεος των βοριάδων, με λιγοστή βλάστηση αν και είναι γεμάτο από διάσπαρτες πηγές.

Σε ότι αφορά το αρδευτικό σύστημα και γενικά την χρήση του νερού στον οικισμό σύμφωνα με μαρτυρία, γνωρίζουμε τα εξής. Η Άνδρος σαν νησί με μεγάλο απόθεμα νερού είναι ανεξάρτητο και δεν εφοδιάζεται από την Στερεά Ελλάδα. Συγκεκριμένα στον οικισμό υπάρχουν τρείς πηγές. Η διαχείρηση του νερού σε ότι αφορά την άρδευση προγραμματίζεται από τους κατοίκους του οικισμού και περιορίζεται στις δύο φορές την εβδομάδα. Αυτό γίνεται για τον περιορισμό της σπατάλης του νερού.