Συγκριτικοί Πίνακες

Τα κτίρια κατοικίας στον οικισμό του Αγίου Γεωργίου χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με την χρονική περίοδο κατά την οποία κατασκευάστηκαν.

ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

 Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα κτίρια που χτίστηκαν κατά την περίοδο της κλασσικής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, δηλαδή από το 1750 έως και το 1840. Στο χωριό του Αγίου Γεωργίου τα κτίρια αυτά είναι ελάχιστα καθώς τα περισσότερα καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Πρόκειται για κτίσματα που είχαν παράλληλα χαρακτήρα κατοικίας αλλά και αμυντικό. Το σχήμα τους είναι ορθογώνιο και έχουν ύψος τριών ορόφων. Η κάτοψη στο ισόγειο είναι  «κλειστή» με πέτρινη τοιχοποιία και ελάχιστα ανοίγματα πολύ μικρών διαστάσεων. Χωρίζεται σε δύο ζώνες με την ύπαρξη πέτρινου μεσότοιχου. Αντίθετα στον όροφο, το σχήμα γίνεται ασύμμετρο και πιο ανοιχτό με την προσθήκη ενός επιπλέον όγκου, του σαχνισιού. Το σαχνισί είναι μία ελαφρότερη κατασκευή από ξύλο που εξέχει ως πρόβολος στον τελευταίο όροφο του κτιρίου. Διαθέτει μεγάλα ανοίγματα. Η εσωτερική διάρθωση εδώ γίνεται με ελαφρότερους τσατμάδες ή μπαγδατιά. Η επικοινωνία μεταξύ των ορόφων γίνεται με περισσότερες από μία εσωτερικές σκάλες.

ΝΕΟΤΕΡΑ ΣΠΙΤΙΑ

Νεότερα χαρακτηρίζουμε τα σπίτια που χτίστηκαν από το 1830 εώς το 1880. Τα σπίτια αυτά αποτελούν την πλειοψηφία των κτιρίων στο χωριό. Διακρίνονται σε λαϊκά, αιγυπτιώτικα και νεοκλασικά.

_ΛΑΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ

Πρόκειται για σπίτια με ημιαγροτικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από κατοικία χρησιμοποιούνταν και για την εκτέλεση αγροτικών εργασιών (αποθήκευση και επεξεργασία σοδιάς, φύλαξη ζώων κλπ.) Το σχήμα τους μπορεί να είναι τετράγωνο, ορθογώνιο ή  «Γ» και είναι ισόγεια ή διώροφα. Εσωτερικά είναι είτε μονόχωρα, είτε χωρίζονται σε δύο ζώνες με τοίχο (πέτρινο ή τσατμά ή μπαγδατί) παράλληλο προς την πρόσοψη. Οι ζώνες αυτές σηματοδοτούσαν το «έξω» και το «μέσα» σπίτι.  Η είσοδος μπορεί να γίνεται είτε από το ισόγειο είτε από τον όροφο με εξωτερική σκάλα. Στην πρώτη περίπτωση η επικοινωνία μεταξύ των ορόφων γίνεται με εσωτερική σκάλα στην πίσω ζώνη του κτιρίου. Στην δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει εσωτερική επικοινωνία και οι δύο όροφοι λειτουργούν ως ανεξάρτητοι χώροι. Τέλος, λόγω της κλίσης του εδάφους η μπροστά και η πίσω όψη του σπιτιού μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα. Στην περίπτωση αυτή το κτίριο μπορεί να έχει δύο διαφορετικές εισόδους.

_ΝΕΟΚΛΑΣΣΙΚΑ

Τα νεοκλασικά σπίτια είναι αποκλειστικά κατοικίες και δεν έχουν πλέον οχυρό ή αγροτικό χαρακτήρα. «Ανοίγονται» προς τον εξωτερικό χώρο με μπαλκόνια και μεγάλα παράθυρα. Είναι ορθογώνια και διώροφα. Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η συμμετρική κάτοψη με τον τριμερή διαχωρισμό των χώρων. Υπάρχει μία ζώνη εισόδου και κίνησης στον κεντρικό άξονα που ορίζεται από μία διαμπερή σάλα, δεξιά και αριστερά της οποίας διατάσσονται οι υπόλοιποι  χώροι του σπιτιού. Τα διακρίνουμε σε δύο τύπους:

_ΤΥΠΟΣ Α

Είναι τα κτίρια που έχουν κατ’ εξοχήν ακαδημαϊκά στοιχεία τα οποία εισήγαγαν στην τοπική αρχιτεκτονική οι κάτοικοι που επέστρεψαν στο χωριό από μεγαλύτερες πόλεις ή όσοι διατηρούσαν με αυτές εμπορικές σχέσεις. Τέτοια στοιχεία εντοπίζουμε τόσο σε επίπεδο οικοδομικής όσο και διακόσμησης. Εσωτερικά η κάτοψη ακολουθεί αυστηρά τριμερή διάταξη. Τα χωρίσματα είναι λίθινοι τοίχοι. Όλες οι επιφάνειες των τοίχων είναι σοβατισμένες και τα στοιχεία της διακόσμησης είναι λίθινα ή γύψινα. Πολλές φορές στο εσωτερικό τους έχουν τοιχογραφίες αναγεννησιακού στυλ. Τέλος ο κάθετος διαχωρισμός σε δύο ορόφους είναι επίσης αυστηρός. Όλοι οι χώροι έχουν μεγάλο ύψος σε σχέση με την επιφάνεια τους. Κάποιες φορές πολλά κτίρια διαθέτουν και ημιυπόγειο που περιείχε βοηθητικούς χώρους και απευθυνόταν κυρίως στο υπηρετικό προσωπικό.

_ΤΥΠΟΣ Β

Πρόκειται για κτίρια που ακολουθούν την τυπολογία των νεοκλασσικών, δανείζονται  όμως και αρκετά στοιχεία  από την τοπική αρχιτεκτονική έκφραση. Τα εσωτερικά χωρίσματα είναι από τσατμάδες και πολλές φορές μπορεί και να μην υπάρχουν. Επίσης, σε αντίθεση με τα νεοκλασσικά τύπου α’ που χωρίζονται αυστηρά σε δύο επίπεδα εδώ παρατηρούμε και μεσαία μικρότερα επίπεδα που λειτουργούν ως κατώγια. Το ύψος των χώρων είναι μικρότερο από αυτό των ακαδημαικών σπιτιών.  Οι τοίχοι τις περισσότερες φορές είναι ανεπίχρηστοι και έτσι η λιθοδομή καθώς και τα υπόλοιπα δομικά μέλη της κατασκευής είναι εμφανή. Τα στοιχεία της διακόσμησης είναι απλά και κατά κανόνα ξύλινα.

_ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΙΚΑ

Είναι κτίρια παρόμοια με τα νεοκλασσικά που φέρουν όμως  χαρακτηρικό τρίλοβο πρόπυολο στην είσοδο τους, όμοιο με εκείνο που υπήρχε σε σπίτια στην Αίγυπτο. Εσωτερικά η διαρθωσή τους ποικίλει και συνήθως ακολουθεί αυτή των νεοκλασσικών σπιτιών, κυρίως του β’ τύπου.