Τζάκια-Καμινάδες

Το τζάκι κατείχε σημαντική θέση τόσο στην καθημερινή ζωή των κατοίκων του Πηλίου, όσο και στην αρχιτεκτονική του. Αποτελούσε πηγή θερμότητας, φωτισμού, και τρόπο παρασκευής φαγητού.  Το ψυχρό κλίμα της περιοχής αλλά και η ευμάρεια των κατοίκων της ενίσχυσε την αξία του, επηρεάζοντας έτσι τις λειτουργίες και την διαμόρφωση της κάθε κατοικίας.

Η τοποθέτηση του γινόταν, κατά κύριο λόγο, στη μέση του τοίχου του δωματίου, απέναντι από την αντίστοιχη είσοδο και περιστοιχιζόταν από κόγχες και ντουλάπια, ένθετα στον τοίχο, οριοθετώντας, έτσι, τις χρήσεις του και διαμορφώνοντας την οργάνωση του χώρου, αφού λειτουργούσε ως άξονας συμμετρίας. Στην περιοχή μελέτης μπορούμε να διακρίνουμε κατασκευές τζακιών εφαπτόμενες στον τοίχο, σε εσοχή του τοίχου αλλά και σε εσοχή με διαφυγή του καπνού.

Όσον αφορά την κατασκευή, η πλάτη του τζακιού και της καπνοδόχου εντασσόταν στο πάχος του  πέτρινου τοίχου. Η παραστιά του τζακιού του Πηλίου στηρίζεται με τη βοήθεια αντηρίδων που εξέχουν από τον τοίχο 50 εκ. χαμηλότερα απ' το δάπεδο και σφηνώνονται σε ειδικές εγκοπές των δοκαριών του πατώματος. Με βάση την κατασκευή, αυτή, στρώνονται χοντρές σανίδες ή πελεκημένοι λεπτοί κορμοί. Τα στοιχεία αυτά ορίζουν την “σκάφη” του τζακιού, η οποία γεμίζεται με πέτρες και κοκκινόχωμα. Όσον αφορά την “φούσκα”, η παλιά μορφή της είναι ημικυλινδρική που εξελίσσεται προς τα επάνω ως μισός κώνος. Άλλες μορφές που παρατηρούνται αφορούν μεταγενέστερες επεμβάσεις κατά τις οποίες τόσο η μορφή όσο και η κατασκευή της έχει υποστεί αλλοίωση. Παραδείγματος χάριν επεμβάσεις με επιρροές από νεοκλασικά στοιχεία. Η μετάβαση, τέλος, από την κυλινδρική μορφή στο ανώτερο μισό γίνεται μέσω ενός γείσου που εξέχει.

Οι καπνοδόχοι έχουν ορθογώνιο σχήμα, κατασκευάζονται από λίθους και καλύπτονται με λιθόπλακες.