Το τζάκι αποτελούσε απαραίτητο στοιχείο της κατοικίας καθώς για μεγάλο μέρος του χρόνου η ζωή συγκεντρωνόταν γύρω του, με αποτέλεσμα να έχει αποκτήσει και συμβολική αξία στη συνείδηση των ανθρώπων.
Τοποθετείται κατά το ήμισι μέσα στο πάχος του βορεινού τοίχου, όπου οι τρίριχτες στέγες διαμορφώνουν την επίπεδη πλευρά τους. Ο σκελετός του τζακιού είναι ξύλινος (ή σπανιότερα από κεραμίδια και κονίαμα) με πληρώσεις από καλάμια, ενώ η αντοχή στη φωτιά επιτυγχάνεται με μία στρώση κεραμιδιών και πυράντοχου σοβά στο εσωτερικό.
Στην ένωση της καμινάδας με τη στέγη τοποθετούνται εκατέρωθεν δύο ξύλα τα οποία στηρίζουν τη στέγη, έτσι ώστε ο κορφιάς να μην έρχεται σε επαφή με την καμινάδα όπου αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες.