Στον οικισμό διακρίνουμε μία εξέλιξη στον τρόπο που διαμορφώνονταν τα ανοίγματα στο χρόνο. Συγκεκριμένα υπάρχουν τέσσερις τύποι ανοιγμάτων ανάλογα με την χρονολογία του κτίσματος και του τρόπου επεξεργασίας του λίθου.
Τα παλαιότερα κτίρια, πριν το 1821(πρώτη καταστροφή οικισμού), έχουν μικρά ανοίγματα για προστασία από το κρύο καθώς δεν υπήρχαν τζάμια και έφεραν λίθινο ανακουφιστικό τόξο.
Αργότερα, με την ανοικοδόμηση του οικισμού (1825 και μετά) τα παράθυρα κτίζονταν μεγαλύτερα σε μέγεθος τοποθετώντας λίθινο πρέκι σε όλο το πλάτος και από πάνω ανακουφιστικό τόξο για να επιτυγχάνεται η μεταφορά των φορτίων στα πλάγια.
Όσο πλησιάζουμε στο σήμερα το ανακουφιατικό τόξο πάνω από το λίθινο πρέκι γίνεται όλο και πιο χθαμαλό.