Συμπεράσματα

Το Συρράκο εκμεταλλεύτηκε τις ευνοικές συνθήκες που δημιούργησε η Οθωμανική αυτοκρατορία και την ασφάλεια που παρείχε ο τόπος από το τουρκικό καθεστώς. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να στήσει κοινωνίες και οικοδομήματα και να αναδειχθεί ως σημαντικό κέντρο στο διεθνές εμπορικό δίκτυο μέχρι τον 19^ο αιώνα.

Αυτή η άνθιση σταματάει το 1821 όπου ο οικισμός επαναστατεί και συμβαίνει η πρώτη καταστροφή του. Οι κάτοικοι φεύγουν για λίγο διάστημα ενώ οι πλούσιες οικογένειες δεν γυρίζουν ποτέ. Παρόλα αυτά το 1825 ξεκινάει η ανασυγκρότηση του οικισμού από κτηνοτρόφους οι οποίοι ανοικοδομούν πάνω στα παλιά θεμέλια. Γίνεται μία νέα συγκρότητση της κοινωνίας και της οικονομίας και δημιουργείται πάλι εμπόριο.

Ο οικισμός αρχίζει να καταρρέει πληθυσμιακά από το 1912 και μετά. Οι κάτοικοι αρχίζουν να μεταναστεύουν στα αστικά κέντρα με αποκορύφωμα μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο όπου αποδυναμώνεται πλήρως. Οι κτηνοτρόφοι είναι όλο και λιγότεροι μέχρι το 1980.

Όλα τα παραπάνω αποδυκνύουν ότι παρόλες τις δύσκολες συνθήκες που ερχόταν συνεχώς αντιμέτωπος αυτός ο τόπος κατάφερε και μεγαλούργησε για μεγάλο διάστημα σε πολλά επίπεδα.

Τη δεκαετία του ‘80 αρχίζει το ενδιαφέρον για τον τουρισμό στην περιοχή και ο οικισμός αποκτά διαφορετικό χαρακτήρα. Πολλά παλιά σπίτια μετατρέπονται σε ξενώνες και ανακαινίζονται με σκοπό να προσαρμοστούν στις νέες ανάγκες.  Τα παλιά καλντερίμια αντικαθιστώνται με νέα βιομηχανικού τύπου. Τα νέα φτηνά βιομηχανικά υλικά χρησιμοποιούνται σε μαγάλο βαθμό στις ανακατασκευές κάτι που έχει αλλιώσει την εικόνα του οικισμού.

Σήμερα ο οικισμός έχει ελάχιστους μόνιμους κατοίκους οι οποίοι έχουν κύρια ενασχόληση τον τουρισμό. Η ζωή στο χωριό πλέον δεν θυμίζει σε τίποτα τις δραστηριότητες (οικονομικές, κτηνοτροφικές, οικοδομικές) των κατοίκων των παλαιότερων εποχών.