Συρράκο (Τμήμα Δ - Ομάδα 21)

Αρχοντικό Μπίτσιου

Χάρτης κλειδίΚύρια όψη αρχοντικού ΜπίτσιουΚάτοψη κατώγι αρχοντικού (σήμερα)Κάτοψη α ορόφου αρχοντικού Μπίτσιου (αναφορά από παλίο αρχείο)Κάτοψη α ορόφου αρχοντικού Μπίτσιου (σήμερα)Κάτοψη β ορόφου αρχοντικού Μπίτσιου (σήμερα)Κάτοψη στέγης αρχοντικού Μπίτσιου (σήμερα)Κύρια όψη σήμερα (φωτογραφία από την ιστοσελίδα του ξενώνα)Άποψη αρχοντικού από την αυλή ΣκίτσοΚούφωμα ανοίγματοςΤζάκι

Το αρχοντικό Μπίτσιου είναι ένα τριώροφο (κατώγι και δύο όροφοι), επίμηκες κτίσμα ορθογωνικής κάτοψης χτισμένου το 1864.

Η κύρια όψη είναι προσανατολισμένη στον νότο και έχει δύο ξεχωριστές εισόδους για το κατώγι και το ανώγι. Η είσοδος στο κατώγι πραγματοποιείται ανεβαίνοντας μόλις 2 σκαλιά από το επίπεδο του εδάφους. Η είσοδος στον α όροφο γίνεται μέσω μίας εξωτερικής λίθινης σκάλας σε σχήμα Γ.

Ο εσωτερικός χώρος στο κατώγι είναι χωρισμένος σε δύο μέρη και η διάταξη αυτή ακολουθείται και στις επόμενες στάθμες. Στους δύο ορόφους η κατακόρυφη κίνηση σηματοδοτείται από μία εσωτερική ξύλινη σκάλα και διαμοιράζει τις κινήσεις στα δωμάτια.

Τα τριόροφα κτίσματα κατά κανόνα είχαν συγκεκριμένες λειτουργίες σε κάθε στάθμη. Το κατώγι χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση προϊόντων και σταύλιση ζώων. Στο ανώγι ήταν η κουζίνα, το τζάκι και το υπνοδωμάτιο. Τέλος, στην τρίτη στάθμη βρισκόταν ο χώρος διημέρευσης.

Μετά την ανακαίνιση και την μετατροπή του κτίσματος σε ξενώνα (με ονομασία Kaca Κάλντα που σημαίνει ζεστό σπίτι στα βλάχικα), οι χρήσεις των χώρων έχουν προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες. Σήμερα, το κατώγι χρησιμοποιείται ως εστιατόριο και καθιστικό ενώ τα επιμέρους δωμάτια των δύο ορόφων λειτουργούν ως ξενώνες.

Η εξωτερική λίθινη τοιχοποιία είναι συνεχόμενη σε όλους τους ορόφους. Η τοποθέτηση των λίθων και ο βαθμός επεξεργασίας τους φαίνεται αρκετά προσεγμένος με οριζόντιους αρμούς όπως συνέβαινε κατά κανόνα στα αρχοντικά.

Στο δεξιό τμήμα του κτίσματος φαίνεται να έχει γίνει μία πρόσφατη χρονολογικά προέκταση του όγκου. Αυτό το αναγνωρίζουμε από τον τύπο των ανοιγμάτων που δεν έχουν ανακουφιστικό τόξο. Η επέκταση αυτή δημιούργησε έναν ημιυπαίθριο χώρο πάνω από την εξωτερική λίθινη σκάλα. Αντίθετα, το πίσω μέρος του όγκου έχει ανοίγματα με ανακουφιστικό τόξο να εδράζεται σε ενιαίο λίθινο πρέκι κάτι που επιβεβαιώνει την κατασκευή του μετά το 1821.

Όσον αφορά την στέγη του κτιρίου, έχουν αντικατασταθεί τα ζευκτά αλλά η επικάλυψη εξακολουθεί να είναι από τις παλιές σχιστόπλακες.