Συμπεράσματα

Το Λάχι, αποτελεί έναν παραδοσιακό οικισμό με μικρό ωστόσο παραδοσιακό κτηριακό απόθεμα. Η οργάνωσή του εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την μορφολογία του εδάφους, και λόγω των ρεμάτων που το διασχίζουν ο οικισμός αναπτύχθηκε στα ενδιάμεσα λαγκάδια, για αυτό και χαρακτηρίζεται ως γραμμικός με τέσσερις πυρήνες. Ο αρχικός πυρήνας του Λαχίου είναι η σημερινή Πάνω Ρούγα, και καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν, αναπτύχθηκε σταδιακά εκατέρωθεν αυτού. Κέντρο του χωριού θεωρείται η πλατεία του Αγίου Χαράλαμπου με την ομώνυμη εκκλησία, στην γειτονιά της Πάνω Ρούγας, ενώ επίσης σημαντικό κέντρο ήταν και η «Φλέβα», που εξασφάλιζε πόσιμο νερό για όλους τους κατοίκους.

Γενικά παρατηρήθηκε χαμηλή δόμηση με κυρίως διώροφα κτίσματα, τόσο σύγχρονα όσο και παραδοσιακά, αλλά και τέσσερις βασικές τυπολογίες. Ο βαθμός ομοιογένειας του οικισμού είναι αρκετά μεγάλος, αφού σχεδόν όλα τα κτίρια διατηρούν τα βασικά αρχιτεκτονικά τους στοιχεία , παρά τις διάφορες αλλοιώσεις και παρεμβάσεις που έχουν γίνει μέσα στα χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι επίσης, ότι παρατηρείται συχνά επανάληψη ακριβώς της ίδιας όψης σε κτίρια, ειδικά εάν αυτά χτίστηκαν την ίδια περίοδο. Στην κατασκευή των κτηρίων διακρίνεται η χρήση ξυλείας για τα φέροντα στοιχεία της στέγης και των πατωμάτων, αλλά και της πέτρας για τις τοιχοποιίες και επιμέρους στοιχεία όπως θόλοι, σκάλες και τζάκια. Με το πέρασμα των χρόνων και τη μείωση του πληθυσμού, πολλά κτίρια έμειναν εγκαταλελειμμένα με αρκετές φθορές, τόσο στον φέροντα οργανισμό, όσο και σε διάφορα άλλα σημεία όπως εσωτερικές τοιχοποιίες, πατώματα αλλά και στέγες. 

Ο βαθμός αλλοίωσης του παραδοσιακού χαρακτήρα είναι έντονος, αφού οι επεκτάσεις και οι προσθήκες σε πολλά παραδοσιακά κτήρια εγιναν χωρίς σεβασμό στην ιδιαίτερη ταυτότητά τους. Ο οικισμός σήμερα έχει πάψει να έχει τον ισχυρό χαρακτήρα του παρελθόντος και ο αριθμός των κατοίκων έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. 

Η απασχόληση με τη γεωργία και την ελαιοκαλλιέργεια, προσδίδει έναν ήσυχο χαρακτήρα, ενώ οι ρυθμοί της ζωής είναι αργοί. Αντίστοιχα η ναυτιλία , η οποία αποτέλεσε σημαντικό κλάδο απασχόλησης στο παρελθόν, οδήγησε πολλούς κατοίκους στην μετακίνηση τους στον Πειραιά, όπου και συνέχισαν να ασχολούνται με αυτήν . Σήμερα, η πλειοψηφία αυτών επισκέπτεται το Λάχι κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες και την περίοδο της συγκομιδής της ελιάς. Ταυτόχρονα οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι κυρίως άνθρωποι της τρίτης ηλικίας , οι οποίοι μεγάλωσαν και έζησαν στο Λάχι και θέλουν να περάσουν όλη τους τη ζωή στην ηρεμία εκείνη του τόπου.

Οι κάτοικοι του χωριού έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους και συνεχίζουν να περνούν αρκετό χρόνο μαζί, η ζωή στον οικισμό είναι αρκετά εξωστρεφής και αυτό διαφαίνεται και στην οικιστική τους δόμηση, με συνορεύσεις, κοινόχρηστες αυλές και γενικότερα με την κατάργηση των σαφών ορίων μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου χώρου. Παρατηρήσαμε, ότι είναι πολύ φιλικοί και πρόθυμοι με τους επισκέπτες, χαίρονται να τους βοηθάνε και να συζητούν μαζί τους την ιστορία του χωριού τους. Είναι εμφανές ότι η αγάπη για το χωριό τους είναι μεγάλη, αφού διαρκώς προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την ιστορία και την παράδοση του τόπου τους.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους καθηγητές μας για την πολύτιμη βοήθειά τους και γενικότερα όλους τους κατοίκους του χωριού που ήταν τόσο φιλόξενοι, που μας καλοδέχτηκαν, μας μίλησαν και μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτό το μέρος. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στον κ. Στέλιο Τσουκαλά, ένας άνθρωπος που έκανε το ταξίδι μας στον οικισμό πολύ πιο ευχάριστο και εύκολο καθώς μας ανέλυε και μας έδινε πληροφορίες για ό,τι μας προβλημάτιζε, μας ξενάγησε στα πιο ιδιαίτερα μέρη του χωριού  και με κάθε ευκαιρία μας έδειχνε την φιλοξενία του με διάφορα κεράσματα . Επίσης, παρέμεινε δίπλα μας όχι μόνο εκεί αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του εξαμήνου, στέλνοντας μας ψηφιακά χρήσιμο υλικό και πληροφορίες.