Η Κερατέα στη διάρκεια των πρώτων 80 ετών του 20ου αιώνα, όπως όλα τα χωριά των Μεσογείων, αρχίζει να αστικοποιείται και να μετασχηματίζεται σταδιακά από αγροτικό χωριό σε κωμόπολη. Ο βασικός πυρήνας εξέλιξης της εντοπίζεται στο Μπιζάνι, το οποίο αποτελούσε τον Τούρκικο μαχαλά της περιοχής, με μεγάλο πλατάνι στη μέση, όπου πραγματοποιούνταν και τα γλέντια του χωριού. Στο σημείο αυτό υπάρχει σήμερα ο κορμός του πλατάνου, καθώς και το πηγάδι της πλατείας. Στην γύρω περιοχή εντοπίζονται πολλά από τα παραδοσιακά κτίσματα και ερείπια της Κερατέας. Μετά την περίοδο της Τουρκοκρατίας σχηματίζεται ένα δεύτερο κέντρο της περιοχής, τα Πάνω Καφενεία, όπου σήμερα συναντώνται επίσης παλαιά κτίσματα, αρκετά από αυτά εμπορικού χαρακτήρα. Η εξέλιξη που παρατηρήθηκε στη συνέχεια ήταν ακτινωτή, με τη διαρκή ένταξη των γύρω ακροκτημάτων εντός της πόλης και οικοδόμησης τους. Σήμερα το κέντρο αποτελεί η πλατεία του Αγίου Δημητρίου, με το μεγαλύτερο ποσοστό της εμπορικής δραστηριότητας να συγκεντρώνεται επί της επαρχιακής οδού. Σε αυτήν, προς την πλατεία Γιασεμή, λόγω έλλειψης σύγχρονης οικοδόμησης, επικρατεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας της περιοχής.