Τα παλαιά κτίρια του οικισμού παρουσιάζουν διάφορα είδη φθορών. Οι κυριότερες αιτίες που έχουν δημιουργηθεί οι φθορές είναι λόγω καιρικών συνθηκών, κατασκευαστικών αστοχιών και έλλειψη συντήρησης.
Οι ζημιές στις τοιχοποιίες των κτιρίων διαφέρουν ανάλογα με την συντήρηση που έχουν δεχθεί. Οι ζημιές αυτές κυμαίνονται από μικρές ρωγμές έως και τοπικές καταρρεύσεις. Τα υλικά της τοιχοποιίας παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή σε θλίψη παρά σε εφελκυσμό, συνεπώς η σεισμική δραστηριότητα ή η καθίζηση του εδάφους είναι αιτίες δημιουργίας ζημιών. Επιπρόσθετα, η δομή μια τοιχοποιίας αλλά και η ποιότητα των υλικών της έχουν μεγάλη σημασία στην αντοχή της. Ειδικότερα, οι δίστρωτες ή τρίστρωτες τοιχοποιίες με εσωτερικό κενό μικρού πλάτους και κονίαμα χαμηλών μηχανικών αντοχών δεν ενδείκνυνται για την κατασκευή μιας τοιχοποιίας, διότι θα παρουσίαζε μεγάλη αστάθεια σε περίπτωση σεισμού ή καθίζηση της θεμελίωσης. Ωστόσο, η πιο συνηθισμένη ρηγμάτωση στον οικισμό είναι αυτή του ασβεστοκονιάματος που προσφέρει κάλυψη στον πέτρινο τοίχο. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει λόγο μεγάλων ποσοστών υγρασίας και κακής συντήρησης.
Οι φθορές στα πρέκια των ανοιγμάτων αποτελούν αλλη μια παθογένεια που εμφανίζεται σε αρκετά παλαιά κτίσματα. Τα πρέκια, όπως αντίστοιχα και τα περισσότερα κουφώματα είναι ξύλινα, καθώς το ξύλο είναι ένα φυσικό υλικό και συνεπώς φιλικό προς το περιβάλλον αλλα και αισθητικά όμορφο. Δυστυχώς όμως χωρίς την κατάλληλη συντήρηση είναι ευάλωτο στις φθορές και ειδικότερα στην υγρασία. Έτσι παρατηρούμε κατεστραμμένα πρέκια αλλά και ξύλινα κουφώματα τα οποία έχουν υποστεί διάβρωση.
Σε αρκετά κτίρια οι ξύλινες στέγες έχουν αντικατασταθεί ή υπερ-καλυφθεί με κεραμίδια. Τα κεραμίδια σε αρκετές στέγες έχουν υποστεί φθορές λόγω έλλειψης συντήρησης αλλά διακρίνουμε πως έχουν και έλλειψη κονιάματος. Το φαινόμενο αυτό έχει προκαλέσει φθορές στους ξύλινους φορείς, αφού τα κεραμίδια λόγω της απουσίας κονιάματος αποκολούνται απο την στέγη δημιουργώντας κενά από τα οποία εισέρχεται νερό και υγρασία.