Λιθοδομές

            Το εξωτερικό κέλυφος των κτηρίων  ,το οποίο συνιστά και τον κατακόρυφο φέροντα οργανισμό τους  , έχει πάχος  90-100 εκατοστά στη βάση τους και 60-80 εκατοστά  στην κορυφή . Αποτελείται από δυο παράλληλες κατακόρυφες λιθοδομές έσω- έξω οι οποίες ανά διαστήματα συμπλέκονται  με εγκάρσιους   λίθους ( μπατική λιθοδομή)   ώστε να εξασφαλιστεί η ενότητα και η συμπαγής μάζα της κατασκευής . Ως συνδετική ύλη χρησιμοποιείται αργιλόχωμα και νερό  ( πηλός) ,ενώ σε καλύτερες κατασκευές συναντούμε ασβεστοκονίαμα από το πέτρωμα της περιοχής ή κουρασάνι.  Άλλες φορές  πάλι  γίνεται χρήση του πηλού ως συνδετικού κονιάματος, όμως το αρμολόγημα γίνεται με ασβεστοκονίαμα .Ειδική κατεργασία και λάξευση επιδέχονται μόνο οι λίθοι που ορίζουν τις γωνίες του κτηρίου (οι γωνιόλιθοι) οι οποίοι ονομάζονται και αγκωνάρια. Συνήθως η τοιχοποιία στο εξωτερικό παραμένει ανεπίχριστη ,ενώ στο εσωτερικό επιχρίεται με ασβεστοκονίαμα. Ενίοτε στο  ισόγειο παραμένει ανεπίχριστη εσωτερικά και επιχρίεται μόνο στον όροφο. Ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν επιχρείεται καθόλου εσωτερικά παρά μόνον εξωτερικά.

          Για την ενίσχυση της αντοχής  της λιθοδομής και την ασφαλέστερη κατανομή των φορτίων σε έναν επερχόμενο σεισμό ,χρησιμοποιούνται άλλοτε εμφανείς και άλλοτε όχι   ξύλινες ενισχύσεις-περιδέσεις , οι λεγόμενες  ξυλοδεσιές. Αυτές είναι δύο τύπων: είτε μονές, δηλ. ένα ξύλινο δοκάρι μεταξύ της εσωτερικής και της εξωτερικής παρειάς του τοίχου ,είτε διπλές, δηλ. δύο παράλληλες ξυλοδεσιές οι οποίες συνδέονται ανά διαστήματα του ενός μέτρου με εγκάρσια ξύλα που καρφώνονταν στα προηγούμενα και ονομάζονται λύκοι ή κλάπες .Πάνω στις ξυλοδεσιές  καρφώνονται με κατάλληλες συνδέσεις τα δοκάρια τα οποία στηρίζουν τη στέγη (ή και το πάτωμα), ενώ άλλες φορές οι ξυλοδεσιές  χρησιμεύουν στη διαμόρφωση του πρεκιού των ανοιγμάτων του κτηρίου