Εξέλιξη - Ανάπτυξη

Οι οικιστικές φάσεις της Δημητσάνας ήταν τέσσερις:

1. Η αρχική εγκατάσταση στο σημείο που παλαιότερα βρισκόταν η αρχαία ακρόπολη, στη δυτική κορυφή. Αποτελεί τη σημερινή συνοικία του Κάστρου, με χαρακτηριστικό κτίσμα την Εκκλησία Ταξιαρχών.
2. Η περιορισμένη επέκταση πέρα από τα αρχαία τείχη, προς το Βορρά. Χρονολογείται την περίοδο του Μεσαίωνα και έχει κέντρο την Πλάτσα (βενετικό τοπωνύμιο της πλατείας του Αγίου Γεωργίου).
3. Επέκταση προς την Ανατολή, εκατέρωθεν του αυχένα. Η μεγαλύτερη αυτή επέκταση πιθανότατα να οφείλεται στην μεγάλη ακμή της πόλης κατά τον 18^ο αιώνα, ή και παλαιότερα. Η πλατεία της Αγίας Κυριακής (1834) που βρίσκεται στην περιοχή αυτή, παρέλαβε μετά την επανάσταση το κέντρο της πόλεως, και αποτελεί, μαζί με την ομόνυμη εκκλησία, το κέντρο της οικιστικής περιοχής.
4. Τελευταία επέκταση, προς την Ανατολή και αυτή τη φορά, στον λόφο της Αγίας Παρασκευής (τέλη 19^ου-αρχές 20^ου αιώνα). Τοπόσιμο της τελευταίας αυτής προσθήκης στον οικισμό είναι η εκκλησία της Αγίας ΠΑρασκευής.

Τέλη 19^ου αιώνα ανοίγει η αμαξιτή οδός και το εμπορικό κέντρο του χωριού μετατοπίζεται στο πέταλο.

 Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι ο λόφος του Κάστρου που είναι το πιο παλιό κομμάτι της Δημητσάνας έχει καλντερίμια ενώ το πιο νέο, η συνοικία της Αγίας παρασκευής δηλαδή, διαθέτει πιο μεγάλους δρόμους και άνετα πλακόστρωτα.

Στην εργασία αυτή εστιάζουμε στη μελέτη των δύο νεώτερων περιοχών, της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Παρασκευής.