Στέγες

Όσον αφορά τη μορφή της στέγης συναντώνται η παρακάτω περιπτώσεις:

1. δίρριχτη στέγη με δύο τριγωνικές απολήξεις στις στενές πλευρές (συναντάται στα κτίρια 8 και 9).

2. τρίρριχτη στέγη για την κατασκευή της οποίας αρχικά σηκώνεται ένα ψαλίδι από την παρειά της στενής πλευράς, προκειμένου να δημιουργηθεί η τριγωνική σκουφιά. Κάθετα στην ένωση των ψαλιδιών σηκώνεται ο αμείβοντας ο οποίος καρφώνεται από τη μία μεριά στον κεντρικό μπαμπά, ενώ από την άλλη εδράζεται στο πέλμα (συναντάται στα κτίρια 1 και 5).

3. τετράρριχτη στέγη η οποία αποτελείται από δύο πλάτες και δύο σκουφιές (συναντάται στα κτίρια 7 και 4).

Διακρίνονται επίσης:

1. Οι πολύ παλιές δίρριχτες στέγες με σταυρώματα, δηλαδή ορφανά ψαλίδια όπου οι αμείβοντες εμφανίζονται χωρίς πέλμα και χωρίς πεζοστάτη.

2. Οι πιο σύνθετες "ντόπιες" ή "ελληνικές" στέγες με πλήρη ζευκτά, δηλαδή με τους πλάγιους αμείβοντες, το οριζόντιο πέλμα και τον κατακόρυφο πεζοστάτη, που πατάει επάνω στο πέλμα ή καρφώνεται στο πλάι του (αντηρίδες). Πάνω στους τεγοστάτες και σε όλο το μήκος της στέγης στηρίζεται ο κορφιάς. Ξύλινα στοιχεία -οι μαχιάδες- τοποθετούνται στις διαγώνιες ράχες της στέγης (σκουφιές).

Είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν "λεύκο" και έλατο για την "αρμάτα", τον ξύλινο σκελετό της στέγης, στα πέταυρα (σανίδες) της και σε άλλες φέρουσες, αλλά και φερόμενες κατασκευές, προφυλαγμένες όμως από νερά και βροχές. Οι στέγες εάν δεν συντηρούνταν συχνά αχρηστεύονταν, και γι` αυτό έπρεπε τα κεραμίδια να ελέγχονται κάθε χρόνο.