Αρχιτεκτονικός χαρακτήρας

Η αρχιτεκτονική των οικισμών της Γορτυνίας εναρμονίζεται με το φυσικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί το πράσινο. Τα βασικά υλικά δόμησης είναι η πέτρα, το πεύκο και το έλατο.

Ειδικά στο Ελληνικό, που είναι κτισμένο πάνω σε τρεις χαμηλούς λόφους, διακρίνονται αντίστοιχα τρεις διαφορετικοί τρόποι διάρθρωσης: ακτινωτή, γραμμική και γεωμορφολογική. Ο οικισμός απλώνεται στον χώρο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεγάλα δημόσια και ιδιωτικά πλατώματα. Η δόμηση του είναι αραιή και δινει την αίσθηση ότι έχει αναπτυχθεί στα πρότυπα μια κηπούπολης.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα χωριά της Γορτυνίας, ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας του χωριού έχει αλλοιωθεί. Τα περισσότερα κτίρια έχουν έντονες-ευδιάκριτες επεβάσεις με χρήση μπετόν, μεταλλικών στηριγμάτων, διάφορες παρεμβάσεις στις όψεις των κτιρίων και προσθήκες. Ολ' αυτά από την μία μεριά επιτρέπουν την διατήρηση των κτισμάτων σε καλή κατάσταση, από την άλλη όμως επηρεάζουν την αυθεντικότητα του οικισμού.
Από τη μελέτη ενδεικτικών κτισμάτων του Ελληνικού, συμπεραίνουμε ότι ο κλασικός τύπος του “μακρυναρίου” είτε επεκτείνεται κατά τον ένα ή και κατά τους δύο άξονες, καταλήγοντας σε μια πιο μακρόστενη εκδοχή είτε σε μια διάταξη τύπου Γ. Οι προσθήκες αυτές πραγματοποιήθηκαν για τους παρακάτω λόγους:
• Προκειμένου η κουζίνα να αποτελέσει έναν ξεχωριστό χώρο, αποκομμένο πλέον από το μονόχωρο κεντρικό κτίριο
• Προκειμένου να ενταχθούν οι εγκαταστάσεις υγιεινής σε εσωτερικό χώρο, καθώς παλαιότερα στεγάζονταν σε κάποιο χώρο στον περίβολο
• Προκειμένου να προστεθούν νέοι εξώστες, σημαντικά μεγαλύτεροι των αρχικών
• Προκειμένου να ενισxυθεί η αρχική κατασκευή.

Παρατηρείται επίσης ότι τα περισσότερα μονόχωρα ισόγεια  κτίρια τα οποία αρχικά χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες, σήμερα έχουν τη χρήση του αποθηκευτικού χώρου ή χώρου ενσταβλισμού.
Tα αυθεντικά, παραδοσιακά κτίρια αποτελούνται κατά κανόνα από έναν ισόγειο χώρο και έναν όροφο (κατώι και κύριος χώρος κατοικίας). Συναντώται επίσης παραδείγματα με δύο ορόφους πλέον του ισογείου που χτίστηκαν μετέπειτα.