Περιγραφή Τοπικού Δομικού Συστήματος

Ο κυριότερος τύπος κτηρίου στον οικισμό είναι το μακρινάρι. Συνήθως έχει τρείς ορόφους εμφανείς μόνο από τη μια πλευρά λόγω έντονης κλίσης, ή  δύο εμφανείς και υπόγειο. Η διαμόρφωση του υπογείου γίνεται με ένα ή δύο θόλους ενώ το κατώι συνήθως είναι μονόχωρο. Δεν είναι σπάνια η περίπτωση να υπάρχουν και στο πίσω μέρος του κατωγιού θόλοι που πατούν πάνω σε χώμα.

Στον όροφο, οι χώροι διημέρευσης και το χειμωνιάτικο χωρίζονταιμε ξύλινα χωρίσματα, τα 'μισέντια'. Συνήθως το δάπεδο του  χειμωνιάτικου όπου υπήρχε το τζάκι διαμορφόνεται πατημένο χώμα ή σχιστόπλακες ενώ στο υπόλοιπο σπίτι υπάρχει ξύλινο πάτωμα. 

Οι τοίχοι των σπιτιών είναι πέτρινοι με κονίαμα από λάσπη και αργότερα τσιμεντοκονία. Ξεκινούσαν στη βάση τους με πάχος γύρω στα 85 cm και κατέληγαν 50 cm. Στην πρόσοψη οι πέτρες ήταν εμφανείς ή γινόταν επιπλέον αρμολόγημα από πάνω.

Η στέγη ήταν τρίριχτη, χαμηλή, με ύψος γύρω στο 1,25 m, χωρίς ταβάνι και διαμορφωνόταν από ζευκτά ανά 1 μέτρο.

Η πρόσβαση στον όροφο γινόταν από λίθινες σκάλες που κατέληγαν σε πλατώματα. Το μέγεθος τους διέφερε από σπίτι σε σπίτι και η στήριξη τους γινόταν με μικρό θόλο. 

Στη στενή πλευρά των κτισμάτων υπήρχε ξύλινο μπαλκόνι μικρού πλάτους. 

Δυστυχώς οι περισσότερες σκάλες και μπαλκόνια έχουν αντικατασταθεί και δεν υπάρχουν περαιτέρω πληροφορίες.

 Τα ανοίγματα είναι λίγα και μικρά. Στο υπόγειο η είσοδος γινόταν είτε από το πλάι είτε από μπροστά. Στο κατώι η είσοδος γινόταν από το πλάι με την πόρτα να είναι αρκετά πλατιά για την είσοδο των ζώων. Επίσης υπήρχε μικρό παραθυράκι στην πρόσοψη ως φωταγωγός. Στον όροφο τα ανοίγματα διαμορφώνονταν με περίτεχνα τόξα ενώ στο κατώι ήταν απλά.