Η σύνθεση των κτισμάτων τόσο μεταξύ τους όσο και με τον περιβάλλοντα χώρο ( δημόσιο ή ιδιωτικό ) εξαρτάται κυρίως από την κλίση του εδάφους, τον προσανατολισμό και τη θέση μέσα στο χωριό. Εξαιτίας της μεγάλης κλίσης της πλαγιάς όπου είναι κτισμένος ο οικισμός, ο τρόπος που συνδέονται τα κτίσματα μπορεί να προκύπτει και μόνο από τις υψομετρικές διαφορές. Έτσι η στέγη του ενός σπιτιού μπορεί να είναι κοντά στο ύψος της αυλής ενός άλλου.
Οι μορφές δόμησης που συναντώνται είναι δύο: Η πρώτη περιλαμβάνει κτίσματα μεταξύ των οποίων μεσολαβούν αυλές, με αποτέλεσμα να έχουμε μικρή πυκνότητα δόμησης. Η δεύτερη αφορά κτίσματα που βρίσκονται το ένα ακριβώς δίπλα στο άλλο. Οι αυλές συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι στην εσωτερική πλευρά και η πρόσβαση σε αυτές γίνεται από το πίσω μέρος. Επίσης, οι όγκοι των σπιτιών διαχωρίζονται μεταξύ τους με τις αστρέχες , μεγάλα αυλάκια που προορίζονται για την απορροή του νερού και έχουν πλάτος 50 με 60 πόντους. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα ότι κατά μήκος των κυριότερων οδών κίνησης οχημάτων ή των περιφερειακών δρόμων η δόμηση είναι πιο αραιή ενω όσο προχωράμε στο εσωτερικό του οικισμού πυκνώνει.