Κατοικία - ταβέρνα (καφεπαντοπωλείο, οβελιστήριο) «η Άκανθος»
Το κτίσμα ανεγέρθηκε περί τα 1840. Είναι μονώροφο, πετρόχτιστο, με ξύλινα σενάζ (ξυλοδεσιές), πατώματα, κουφώματα και στέγη, με επικάλυψη σχιστόπλακων, ακολουθώντας τους παραδοσιακούς τρόπους δόμησης. Αρχικά ήταν ορθογωνικής κάτοψης - με εξαίρεση την προέκταση του μικρού στεγασμένου με ημικυλινδρικό θόλο δωματίου στο ισόγειο - και επικοινωνούσε με το βορειοανατολικά όμορο κτίσμα, το οποίο στέγαζε κι αυτό την ίδια μεγάλη οικογένεια. Με τα χρόνια αυτονομήθηκε και προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες στεγάστηκε (με επέμβαση στη στέγη) ο φούρνος και ο γύρω χώρος της αυλής - πάνω από το θολωτό δωμάτιο. Έτσι η κάτοψη και στα δύο επίπεδα πήρε την τελική της μορφή «Γ».
Στο επίπεδο του ορόφου οργανώνεται τριμερώς με πρόσβαση πλευρικά από διαμήκη διάδρομο. Στο επίπεδο του ισογείου οργανώνεται διμερώς. Διαχρονικά ο όροφος χρησιμοποιείται ως κατοικία ενώ το ισόγειο ως κατάστημα, ξεκινώντας ως καφενείο, έπειτα και ως μπακάλικο και τελικά και ως ταβέρνα. Η είσοδος του ισογείου κοιτά προς την πλατεία. Ο όροφος έχει πρόσβαση και από την πίσω αυλή που είναι αναβαθμισμένη σε σχέση με το μπροστά επίπεδο. Το ανέβασμα στον όροφο γίνεται εσωτερικά με κυλινδρική ξύλινη αυτοσχέδια σκάλα.
Τα ανοίγματα παρουσιάζουν μείωση σε κάτοψη και δεν χαρακτηρίζονται από συμμετρικές σχέσεις στη όψη.
Σήμερα ανήκει στην κυρία Λαμπρινή και στον κύριο Ναπολέοντα. Στον όροφο είναι η κατοικία, ενώ στο ισόγειο είναι το καφεπαντοπωλείο-οβελιστήριο «Η Άκανθος», όπως αναγράφεται στην ταμπέλα του καταστήματος.