Τοιχοποιία

ΤΟΙΧΟΙ

Τα κτήρια κατασκευάζονται από τοπική πέτρα. Οι εξωτερικοί τοίχοι έχουν μεγάλο πάχος (συνήθως 70 – 80 εκ. ή  1 πήχη), όπως και οι εσωτερικοί στο ισόγειο, για να παραλάβουν εύκολα τα βάρη. Οι εσωτερικοί τοίχοι μετατρέπονται σε ελαφριούς (τσατμάδες) στα ανώτερα πατώματα. 

Η πέτρα των τοίχων είναι συνήθως πελεκημένη, σπανίως αργός, ενώ οι γωνιόλιθοι (αγκωνάρια) είναι κατά κανόνα επιμελημένες. Μπορεί επίσης να εμφανίζουν λιθανάγλυφα με αφροδισιακό χαρακτήρα, θρησκευτικό, ή απλώς να ενημερώνουν για τη χρονολογία του κτηρίου.

Ως συνδετικό κονίαμα, χρησιμοποιείται πάντα το χώμα. Εξωτερικά, οι πέτρινοι τοίχοι δεν σοβαντίζονται συνήθως, παρά μόνον αρμολογούνται. Πάντως, επιδιώκεται η όσο το δυνατόν καλύτερη συναρμογή των λιθών, και γι' αυτό, χρησιμοποιούνται μικρές λίθοι ως σφήνες (τσιβίκια) μεταξύ των μεγαλύτερων λιθών.

ΞΥΛΟΔΕΣΙΕΣ

Τα κτήρια διατρέχονται πάντα από περιμετρικές ξυλοδεσιές, συνήθως 2 ανά επίπεδο (μία στο επίπεδο του πατώματος, και μία ενδιάμεσα). Οι ξυλοδεσιές αποτελούνται από δύο ποταμούς, έναν σε κάθε παρειά του τοίχου, και εγκάρσια ξύλα μικρής διατομής (κλάπες) που καρφώνονται στους ποταμούς και τους ενώνουν. Οι ποταμοί δεν δύναται να έχουν το απαραίτητο μήκος για να καλύψουν έναν ολόκληρο τοίχο, και έτσι, στα σημεία που διακόπτονται, κόβονται διαγωνίως (ματίζουν) ή σε εντορμίες, και καρφώνονται για να διασφαλιστεί η μονολιθικότητά τους. Στις γωνίες αντίστοιχα, χρησιμοποιούνται εντορμίες. Στα σημεία που οι ποταμοί διακόπτονται λόγω ανοίγματος, δένονται με επιμέλεια στο πλαίσιο αυτού. Επίσης, δίνεται ιδιαίτερη μέριμνα για συνέχιση της ξυλοδεσιάς στα σημεία του κτηρίου όπου υπάρχουν αποτμήσεις. Οι ξυλοδεσιές χρησιμοποιούνται πάντα για αντισεισμική προστασία.