Η δομή του οικισμού

Κατά μήκος του κεντρικού δρόμου του χωριού συναντά κανείς εναλλαγές του τρόπου σύνθεσης κτισμάτων και ελεύθερων χώρων με πυκνώματα και αραιώματα στη δόμηση.

Ξεκινώντας από την πρώτη γειτονία του χωριού, ενώ αρχικά τα πρώτα σπίτια είναι αραιοκατοικημένα, καθώς ανηφορίζει ο δρόμος προς την εκκλησία του χωριού αρχίζει η πύκνωση στη δόμηση.

Όταν φτάνει κανείς στην εκκλησία, βρίσκεται στο πρώτο και από τα λιγοστά πλατώματα του χωριού. Μέσα στο πλάτωμα αυτό βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου, ενώ στο δρόμο που το περιβάλλει σχηματίζεται ένα πυκνό μέτωπο δόμησης διώροφων κατοικιών, χωρίς ενδιάμεσα κενά και χώρους πρασίνου/αυλές. Συνεχίζοντας την διαδρομή κατά μήκος του δρόμου, το σκηνικό που επικρατεί είναι το ίδιο (πυκνοκατοικημενη δόμηση/έλλειψη πρασίνου/διώροφα σπίτια) μέχρι την τρίτη γειτονιά του χωριού.

Αυτή είναι και η μόνη γειτονία που αναπτύσσεται μόνο στη πάνω μεριά του δρόμου με λιγοστές εξαιρέσεις. Σε αυτή την περιοχή υπάρχει έντονα το φυσικό στοιχείο αφού η μεριά χωρίς κτίσματα είναι καλυμμένη από πράσινο (ελιές, συκιές κλπ.). Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γειτονιάς είναι ότι παρόλο που τα σπίτια έχουν τις όψεις τους κολλημένες στο όριο του δρόμου, υπάρχουν μεταξύ τους μονοπάτια και καγκελόπορτες που, είτε οδηγούν σε πίσω σπίτια, είτε σε αυλές. Η ίδια δομή του χωριού εξακολουθεί να επικρατεί και προς τον δρόμο που οδηγεί στη Βρύση, το επόμενο μεγάλο πλάτωμα.

Εκεί γίνεται η αλλαγή στη τέταρτη γειτονιά και η αρχή ενός διαφορετικού τρόπου σύνθεσης του δομημένου. Η απομάκρυνση από τον πυκνοκατοικημένο πυρήνα, δίνει τη δυνατότητα αυλής στη πρόσοψη του σπιτιού. Έτσι σε αυτή τη γειτονιά συναντάμε μαντρότοιχους στο μέτωπο του δρόμου με τα σπίτια σε απόσταση από αυτούς και την αυλή στον ενδιάμεσο χώρο που δημιουργείται. Επιπρόσθετα σε αυτό το σημείο του χωριού συναντάμε και τα περισσότερα μονώροφα σπίτια. Προς το τέλος της τέταρτης γειτονιάς είναι και το πιο σύγχρονο κομμάτι του οικισμού όπου η αυλή βρίσκεται περιμετρικά του σπιτιού. Τέλος, στην ίδια γειτονιά, αφήνεται χώρος μεταξύ των σπιτιών σε αντίθεση με τον πυρήνα του χωριού όπου τα μόνα κενά σημεία είναι οι αστρέχες μεταξύ των σπιτιών.