Γενική Εικόνα - Σχέση με το Φυσικό Περιβάλλον

Η Κερατέα είναι ένας οικισμός που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον όσον αφορά την θέση του και τη σχέση του με τα φυσικά όρια που τον περικλείουν. Συγκεκριμένα η Κερατέα είναι χτισμένη σε υψόμετρο 200 μέτρων ανάμεσα στο Πάνειο όρος και στο όρος Μερέντα. Αυτά τα δύο ισχυρά όρια στο νότο και στο βορρά αντίστοιχα, την αποκόπτουν από την υπόλοιπη περιοχή ενώ συγχρόνως την προστατεύουν από δυσμενείς καιρικές συνθήκες παρέχοντας στην περιοχή ένα ήπιο κλίμα.

Στην ευρύτερη περιοχή παρατηρείται και το στοιχείο του νερού, καθώς αρκετά είναι τα ρέματα που δημιουργούνται και τη διαπερνούν. Τα βασικότερα ρέματα είναι τα εξής: Ντάρδεζα, Αμάχαιρη, Νόκα, Βριόκαστρου, Βίλλια, Ρουτζέρι, Αρί, Μόγκριζα, Μαρκάτι, Διονύσου. Ακόμη, ο Δήμος βρέχεται από τον Ευβοϊκό (ανατολική παραλία με μήκος 19 χλμ. Περίπου) και τον Σαρωνικό κόλπο (νότια παραλία με μήκος 2 χλμ. περίπου). Το μεγαλύτερο μέρος των ακτών είναι βραχώδες ή ημιβραχώδες. Ακόμη υπάρχει ένα μικρό λιμάνι, το Τουρκολίμανο, ενώ γνωστές παραλίες είναι η κακή θάλασσα, το Δασκαλειό και το Συρί.

Η βλάστηση αποτελεί σημαντικό στοιχείο της Κερατέας. Άλλωστε η ίδια πήρε το όνομά της από το φυτό της χαρουπιάς (ξυλοκερατιάς) που καλλιεργείται πολύ εκεί. Η ζώνη βλάστησης  είναι ευμεσογειακή και χαρακτηρίζεται από αείφυλλα και σκληρόφυλλα δένδρα, θάμνους και ημίθαμνους, προσαρμοσμένα στο τυπικό μεσογειακό κλίμα με το παρατεταμένο, θερμό και άνυδρο καλοκαίρι και τον ήπιο, υγρό χειμώνα. Στην Κερατέα μεταξύ άλλων συναντάμε αμπέλια, δάφνη, ελιές, ευκάλυπτο, κληματαριές, κυπαρίσσια, πεύκα,  πικροδάφνη, πλατάνια, συκιά, φιστικιές και εσπεριδοειδή. Μεγάλες είναι οι δασικές της εκτάσεις, αλλά και οι αγροτικές της ζώνες.

Το κλίμα της εποχής είναι εύκρατο μεσογειακό. Οι διακυμάνσεις στη θερμοκρασία το χειμώνα είναι μικρές, ενώ το καλοκαίρι μεγαλύτερες. Θερμότερος μήνας είναι ο Ιούνιος και ψυχρότερος ο Φεβρουάριος. Οι άνεμοι είναι κυρίως βόρειοι και βορειοδυτικοί.