Πατώματα - Δώματα

Η φέρουσα κατασκευή πατωμάτων και δωμάτων χωρίζεται σε 3 τύπους οι οποίοι αναπτύχθηκαν ανά τα χρόνια μέχρι να πάψουν να υλοποιούνται λόγο των σύγχρονων τεχνικών οι οποίες επιτρέπουν πιο εύκολη διεκπεραίωση. Πρόκειται για τους εξής 3 τύπους:

·         Ο πρώτος , μοιάζει να είναι από τους παλαιότερους τύπους φέρουσας κατασκευής. Στο κατώτερο στάδιο αποτελείτε από δοκάρια τα οποία στην πλειοψηφία τους ήταν κορμοί από ελιές ή κυπαρίσσια (τοπικά δέντρα) με απόσταση μεταξύ τους κάτω του ενός μέτρου. Αμέσως από πάνω εμφανίζονται μικρότερα κούτσουρα τα οποία είναι σε διάταξη κάθετη των δοκαριών και αποτελούν τις δοκιδες. Πάνω από τις δοκίδες βρίσκονται οι σχίζες όπου σε συνδυασμό με κλαδιά από θάμνους και ενίοτε φύκια έρχονται να γίνουν το υπόβαθρο για την στρώση του τελικού δαπέδου, το πατημένο χώμα*.

·         Ο δεύτερος τύπος ο οποίος κυρίως συναντάται στα δώματα δεν διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τον πρώτο. Αποτελείται από ίδιου τύπου δοκάρια. Οι δοκίδες πλέον δεν έχουν το ακανόνιστο σχήμα του προηγούμενου πατώματος αλλά παίρνουν μορφή που μοιάζει με επεξεργασμένη τετραγωνική διατομή. Η τοποθέτηση αυτών γίνεται εγκάρσια των δοκαριών. Στο από πάνω μέρος βρίσκεται ένα πλέγμα από καλαμωτή έχοντας ως τελική απόληξη του δάπεδο πατημένο χώμα.

·         Ο τρίτος τύπος πατώματος, όπου αποτελεί και τον ποιό σύγχρονο όσον αφορά την ξύλινη εφαρμογή δαπέδου στην κατασκευή έχει ως βάση τα ξύλινα δοκάρια (πλέον βιομηχανική ξυλεία). Αμέσως από πάνω υπάρχουν τετραγωνικής διατομής δοκίδες οι οποίες τοποθετούνται εγκάρσια του δοκαριού με σκοπό να καρφωθεί επάνω τους το ξύλινο δάπεδο από μαδέρια.

*Όσον αφορά την τελική επίστρωση του πατημένου χώματος, σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων του οικισμού, αυτή γινόταν και στους χώρους διημέρευσης αλλά και στα δώματα. Η συντήρησή του δαπέδου - δώματος ήταν αρκετά συχνή καθώς τα δύο σώματα χώματος που το συνέθεταν έπρεπε να διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Το πρώτο στρώμα αποτελούταν κυρίως από λάσπη αλλά και κομόλιθο (τοπικό κονίαμα). Το δεύτερο στρώμα αποτελούταν από το λεγόμενο πατημένο χώμα το οποίο βρεχόταν και "κοπανιόταν" με τον λεγόμενο "κόπανο" ώστε να μην περνάει από μέσα νερό  και να μην φυτρώνουν χόρτα.