Το κτίριο πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής του οικισμού της Καλυβιανής. Βρίσκεται στον κεντρικό πυρήνα του οικισμού όπως άλλωστε και όλα τα αποτυπωμένα κτίρια. Είναι ένα διώροφο κτίσμα, πετρόχτιστο με σοβατισμένους τοίχους και ξύλινα κουφώματα. Κάποτε λειτουργούσε ως κατοικία, αλλά πλέον τα σημάδια της εγκατάλειψης είναι εμφανή. Έχει δύο εισόδους, όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των κτισμάτων του οικισμού. Η κύρια πόρτα, η ρηγόπορτα όπως μας ενημέρωσαν οι κάτοικοι του χωριού ότι την ονομάζουν, έχει καμάρα για να ξεχωρίζει από τη δευτερεύουσα και οδηγεί στο κεντρικό δωμάτιο του σπιτιού το οποίο μάλλον είχε τη χρήση του καθιστικού. Η δευτερεύουσα πόρτα, που είναι και πιο απλή, είναι η πόρτα της κουζίνας στην οποία υπάρχει και πετρόχτιστος φούρνος, γκρεμισμένος πλέον ο μισός. Στον όροφο του σπιτιού υπάρχει ένα μεγάλο δωμάτιο, στις διαστάσεις του κάτω κοινόχρηστου χώρου και δίπλα, πάνω από τη κουζίνα, βρίσκεται ένα ακόμα υπνοδωμάτιο, αρκετά μικρότερο σε μέγεθος. Στο πίσω μέρος του ορόφου υπάρχει επίσης μια μικρή βεράντα στην οποία βγαίνει και η καμινάδα του φούρνου. Πέρα από το παράθυρο υπάρχει στο μεγάλο δωμάτιο και μία πόρτα που μαρτυρά μάλλον την ύπαρξη εκεί κάποιου μπαλκονιού που κάποτε κατέρρευσε. Αυτό είναι κάτι σπάνιο για τη περιοχή αφού μπαλκόνια παρατηρήθηκαν μόνο σε αρκετά μεταγενέστερα κτίρια. Η σύνδεση των δύο επιπέδων γίνεται με ξύλινη σκάλα τις οποίας μάλιστα τα δύο σκαλοπάτια έσπασαν και οι ιδιοκτήτες τα αντικατέστησαν με μια ξύλινη καρέκλα. Η στήριξη του σπιτιού γίνεται με μεγάλες λίθινες καμάρες και τα πατώματα είναι κατασκευασμένα από πλατιές πέτρινες πλάκες και ξύλινα δοκάρια ενώ πάνω από τη κουζίνα παρατηρείται και καλαμωτή. Δεν υπάρχει στέγη, όπως και σε κανένα άλλο κτίριο του οικισμού, παρά μόνο επίπεδο δώμα στο οποίο δεν υπάρχει και πρόσβαση.