Στέγες

1) Ο πρώτος τύπος ξύλινης στέγης που συναντάμε είναι εκείνος της δίρριχτης αποτελούμενης από δυο αμείβοντες, με κορφιά και ελκυστήρα, που στο μέσο του διαμήκους ανοίγματος της συνδέονται με ορθοστάτη. Αυτός είναι ο συνηθέστερος τύπος στέγασης και ο παλαιότερος που συναντάμε στο χωρίο καθώς λείπουν οι πρώιμοι τύποι στέγης.

2) Ο δεύτερος τύπος είναι καθόλα όμοιος με τον προηγούμενο μόνο που υπάρχει η προσθήκη οριζοντίων ξύλινων που συνδέουν τους αμείβοντες μεταξύ τους και βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τον κορφία. Στην περίπτωση αυτή οι αμείβοντες καρφώνονται στο πλάγιο μέρος του κορφιά. Ο τύπος στέγασης χωρίζεται σε 2 κατηγορίες ,σε εκείνη όπου το οριζόντιο στοιχείο καρφώνεται πάνω στους αμείβοντες (περίπτωση Α) και σε εκείνη όπου τα στοιχεία αυτά τοποθετούνται ανάμεσα στους αμείβοντες (περίπτωση Β).

Σε αυτή την κατηγορία στέγασης έχουμε καλύτερη συνεργασία των αμειβόντων λόγω του οριζόντιου στοιχείου που τα ενώνει και είναι στατικά προτιμότερη. Η στέγη είναι το μοναδικό μόνιμο στοιχείο των κτισμάτων στην Μάνη που είναι ξύλινο και σε συνδυασμό με το ότι είναι το πω εκτεθειμένο στις συνθήκες του περιβάλλοντος είναι και το πιο ευπαθές. Είναι το πρώτο που αρχίζει να καταρρέει με την εγκατάλειψη του κτίσματος, γι αυτό και είναι απαραίτητη η συστηματική συντήρηση του.

Οι ξύλινες στέγες, πέρα από την ποικιλία που έχουν ως προς τη δομή και τη στήριξη του φορέα, διαφοροποιούνται και ως προς τις επιστρώσεις πάνω σε αυτόν. Η συντριπτική πλειοψηφία των κτιρίων με ξύλινες στέγες έχει μία στρώση καλαμιών και πάνω σε αυτή ένα μείγμα ασβέστου με μαλλί γίδας, που λειτουργούσε ως κονίαμα για το «δέσιμο)) των καλαμιών. Πάνω σε αυτές τις στρώσεις τοποθετούσαν σχιστόπλακες, που είχαν τη χρήση των κεραμιδιών. Οι σχιστόπλακες είναι ένα υλικό άφθονο στην περιοχή, συνεπώς μέχρι και τον 20 αιώνα που η τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε τη χρήση κεραμιδιών προσιτή στους απλούς ανθρώπους, η πλάκες αυτές τοποθετούνταν στην πλειοψηφία των κτισμάτων. Μετά την εισαγωγή των κεραμιδιών στην αρχιτεκτονική της Μάνης, βλέπουμε πολλά κτίρια να συνδυάζουν σχιστόπλακες με κεραμίδια. Τέλος, πολύ συχνά παρατηρείται η τοποθέτηση λίθων πάνω στα κεραμίδια και τις σχιστόπλακες με σκοπό την αποφυγή μετατοπίσεων των στοιχείων αυτών από τα καιρικά και φυσικά φαινόμενα.