Κατά κανόνα εσωτερικά χωρίσματα εντοπίζονται στον όροφο- ανώι , ενώ στο ισόγειο-κατώι παραμένει ένας ενιαίος χώρος . Στις περιπτώσεις όμως που υπάρχει διαχωριστικός τοίχος στο ισόγειο, τότε είναι λίθινος και στηρίζει τα δοκάρια του πατώματος χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί ποταμός. Στον όροφο-ανώι βλέπουμε απλά ξύλινα χωρίσματα. Όλη η κατασκευή των ξύλινων χωρισμάτων φαίνεται να είναι ανεξάρτητη από τους τοίχους, δεν φέρει φορτία και συνδέεται με τις δοκούς της στέγης και του πατώματος. Το ξύλινο χώρισμα συνήθως τοποθετείται αξονικά του λίθινου τοίχου του κατωγιού.
Παρατηρούνται δυο τύποι:
Η πιο απλή κατασκευή είναι το χώρισμα από κατακόρυφες σανίδες, πλάτους περίπου 20 εκατοστών και πάχους 2,5 με 3,5εκατοστών. Ανάμεσά τους καρφώνονται αρμοκάλυπτρα.Εγκάρσεια προς τις σανίδες καρφώνονται οριζόντιες ξύλινες διατομές σε απόσταση περίπου 75εκ., που συνδέουν τις σανίδες. Στη βάση και στην οροφή οι σανίδες καρφώνονται σε ξύλινες διατομές.
Ο πιο σύνθετος τύπος είναι ο ξυλόπηχτος. Αποτελείται από σκελετό ξύλινων ορθοστατών (ανά 70 περίπου εκατοστά) 7 επί 7 εκατοστών και οριζόντιων διατομών(ανά ένα περίπου μέτρο). Για την ενίσχυση της κατασκευής τοποθετούνται ξύλινες διαγώνιες διατομές. Εκατέρωθεν των ορθοστατών καρφώνονται οριζόντια ξύλινα πηχάκια ή κλαδιά δέντρων, που σοβατίζονται.