Σύμφωνα με όσα έχουν ήδη προηγηθεί σχετικά με την ιστορία του χωριού, είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους ο οικισμός είναι αραιοδομημένος. Η μορφολογία του εδάφους δεν ευνοεί τη χωρική συσπείρωση των κατοικιών, γι’ αυτό και δεν διακρίνεται ένας σαφής διαχωρισμός σε επιμέρους γειτονιές και οικιστικά σύνολα. Η διάρθρωση των κτισμάτων στο χώρο και ο «διάλογός» τους με το ελεύθερο-αδόμητο περιβάλλον δημιουργεί μία κατάσταση ροής. Αυτή η ρευστότητα συναντάται και στη σχέση του ιδιωτικού και δημόσιου χώρου. Τα όρια δεν είναι σαφή, επιτρέποντας έτσι στο χρήστη-κάτοικο να οικειοποιείται το δημόσιο τμήμα.