Στέγες

Στην πλειοψηφία των κτηρίων παρατηρούνται τετράρριχτες  στέγες , καλυμμένες με κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Εντοπίζονται όμως και παλαιότερες κατασκευές με σχιστόπλακες.Οι στέγες αυτές είναι κυρίως δίρριχτες.

Οι στέγες εδράζονται μέσω ξύλινων στρωτήρων στην τοιχοποιία. Στις γωνίες ενίοτε συναντώνται ενισχυτικά διαγώνια ξύλινα στοιχεία.

Η διαμόρφωση της κλίσης της στέγης  (25-35 μοίρες)γίνεται με τριγωνικούς ξύλινους φορείς, που αποτελούνται από οριζόντια δοκό, ορθοστάτη και αμείβοντες. Πάνω στους αμείβοντες καρφώνεται σανίδωμα πλάτους περίπου 10 εκατοστών. Το σανίδωμα  καρφώνεται απευθείας στους αμείβοντες ή σε τεγίδες(περίπου 5 επί 5 εκατοστά).

Το γείσο της στέγης  προεξέχει περίπου κατά 30 με 40 εκατοστά και διαμορφώνεται με πρόσθετα ξύλινα δοκάρια, που προεξέχουν από την τοιχοποιία. Πάνω σε αυτά καρφώνεται μία σειρά από σανίδες  στην οποία στερεώνονται κεραμίδια.

Γενικά η στέγη αποτελείται από δύο αμείβοντες, τις κεκλιμένες  δοκούς, οι οποίες συνδέονται με κατακόρυφο ορθοστάτη(τον μπαμπά)και δοκό πέλματος. Όλοι οι φορείς συνδέονται με διαμήκη δοκό, τον κορφιά. Όσον αφορά στον τριγωνικό σχηματισμό που στηρίζεται η σκεπή, παρατηρήθηκαν  τρεις τύποι:

Στον πρώτο τύπο ο  μπαμπάς συνδέεται με την κύρια δοκό χωρίς επιπρόσθετες στηρίξεις στο κάτω μέρος  του ενώ στα 2/3 περίπου του ύψους του καρφώνεται πρόσθετο ξύλινο στοιχείο, που ενισχύει τη σύνδεση των αμειβόντων.

Ο δεύτερος  τύπος συναντάται σε πιο σύγχρονες κατασκευές , παραλλαγή του πρώτου με προσθήκη αντηρίδων,  δημιουργώντας ένα φορέα με στοιχεία ζευκτού, αλλά με τον μπαμπά εδραζόμενο στην οριζόντια δοκό.

Ο τρίτος τύπος  είναι και ο παλαιότερος  και οι διατομές των δοκών είναι  στρογγυλές-απλοί κορμοί, εδώ ο μπαμπάς  εδράζεται πάνω στην κύρια δοκό και καρφώνεται.  Η στέγη αυτή είναι γνωστή ως πατητή.