ΛΙΘΙΝΗ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ

Η λίθινη τοιχοποιία αποτελεί τον κατακόρυφο φέροντα οργανισμό του κτιρίου. Οριοθετεί την περίμετρο του και εξωτερικά είναι ανεπίχριστη. Το πάχος της κυμαίνεται από 0,60Μ έως 0,80Μ και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτή μειώνεται στο δεύτερο επίπεδο της κατασκευής κατά 0,10Μ.

Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνται λίθοι της περιοχής. Οι πέτρες που τοποθετούνται στις γωνίες της οικοδομής, στα πρέκια και στις ποδιές των ανοιγμάτων (παραθύρων και θυρών) αλλά και περιμετρικά αυτών λαξεύονται με ιδιαίτερη προσοχή. Συγκεκριμένα οι ακρογωνιαίοι λίθοι, τα «αγκωνάρια» είναι μεγαλύτερου μεγέθους και λόγω της επεξεργασίας τους είναι σχετικά επίπεδοι. Στην υπόλοιπη κατασκευή χρησιμοποιούνται αργοί λίθοι.

Η λίθινη τοιχοποιία ενισχύεται με ξύλινα διαζώματα (από δρυ ή κέδρο), τις «ξυλοδεσιές». Οι ξυλοδεσιές δεν διακρίνονται στην όψη. Τοποθετούνται εσωτερικά της τοιχοποιίας και συνδέονται κατά διαστήματα περίπου ενός μέτρου με άλλα κάθετα σε αυτές ξύλα, τους «λύκους» ή τις «κλάπες».

Μεταλλικοί σύνδεσμοι, τα «τζινέτια» χρησιμοποιούνται στις πλευρές των ανοιγμάτων, για το αγκύρωμα της κάσας πάνω στο θύρωμα.

Οι παρειές των ανοιγμάτων είναι κάθετες ως προς την επιφάνεια του τοίχου και δεν γίνεται διεύρυνση αυτών προς το εσωτερικό. Το ανώφλι των ανοιγμάτων ποικίλει. Το πρέκι είναι λίθινο. Συχνά το υπέρθυρο είναι μονολιθικό ορθογωνικής περίπου διατομής, ενώ άλλες φορές οι λίθοι σχηματίζουν τόξο ή υπάρχει τύμπανο.