ΞΥΛΙΝΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ

Η μελέτη  των ανοιγμάτων στους συνοικισμούς  της Σούδελης και της Απόσκιας, από κατασκευαστικής πλευράς, βοηθά στη δημιουργία χαρακτηριστικού τύπου ανοίγματος.

Τα ανοίγματα δημιουργούνται σε τοίχους πάχους από 0,60 Μ έως 0,90Μ (διαστάσεις που συναντούνται στους οικισμούς).  Διαμορφώνονται ευρύτερα στην εσωτερική παρειά του τοίχου και στενεύουν με μείωση απόκλισης περίπου 0,15 Μ προς την εξωτερική παρειά.
       Δίνεται ιδιαίτερη προσοχή και μέριμνα στη δόμηση της τοιχοποιίας περιμετρικά των ανοιγμάτων, καθώς οι περιοχές αυτές καθίστανται ευάλωτες  λόγω της διακοπής της τοιχοποιίας από τα ανοίγματα.  Έτσι οι παραστάδες (λαμπάδες) και οι ποδιές των ανοιγμάτων μορφώνονται με λαξευμένα και ορθογωνισμένα  λιθοσώματα (αγκωνάρια), και τα υπέρθυρα (πρέκια) σχηματίζονται άλλοτε με ξύλινο οριζόντιο φορέα, άλλοτε με λαξευμένους λίθους, άλλοτε με ανακουφιστικό τόξο, ή και με συνδυασμό των δύο αυτών.  Παρατηρείται περισσότερη επεξεργασία  στην εξωτερική παρά στη εσωτερική παρειά του τοίχου.
       Στους λαμπάδες και τα πρέκια η εξωτερική παρειά εξέχει, έτσι ώστε να δημιουργηθεί εσωτερικά    Μ 0,10 Χ 0,17 Μ για να διασφαλιστεί η προστασία του τετράξυλου πλαισίου (κάσσα). Η κάσσα με την σειρά της δέχεται τα φύλλα του παραθύρου ή της θύρας με εγκοπές συναρμογής, τα οποία στρέφονται προς τα έσω.    
    Βασικό στοιχείο της σύνδεσης κάσσας και τοίχου είναι τα μεταλλικά εξαρτήματα τύπου τζινέτια. Πρόκειται για μεταλλικά επιμήκη στοιχεία (βλ. σχέδιο). Η απόληξη τους είναι οξεία και διατρυπά την κάσσα ,ενώ η  κεφαλή διαμορφώνεται με διχαλωτή διάταξη «αγκύρωσης» του τζινετιού ανάμεσα στα λιθοσώματα.  Στο τέλος το κομμάτι του μεταλλικού συνδέσμου που έχει διαπεράσει την κάσσα, «στραβώνεται» για να αυξηθεί η σταθερότητα της κατασκευής και για λόγους ασφάλειας.  Έτσι επιτυγχάνεται η σταθεροποίηση της κάσσας στο άνοιγμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατασκευή των ανοιγμάτων και η τοποθέτηση της κάσσας γίνεται παράλληλα με την κατασκευή της τοιχοποιίας.