Συμπερασματική ανάπτυξη των στοιχείων ενδιαφέροντος

Ο Άγιος Γεώργιος από ένα χρονικό σημείο και έπειτα αναπτύχθηκε οικονομικά  (εξαιτίας της αυτάρκειας σε γεωργικά προϊόντα, της ναυτιλίας και της παλινόστησης των πλούσιων Αιγυπτιωτών ) και έγινε, έτσι, εφικτή η εφαρμογή ενός νέου αρχιτεκτονικού τύπου με ακαδημαϊκές επιρροές. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική έκφραση ενσωματώθηκε στην τοπική παράδοση, κυρίως μέσω της χρήσης τοπικών υλικών.

Στο χωριό εξαιτίας της πυρκαγιάς του 1825 δεν καταγράφεται μεγάλο πλήθος κτηρίων της κλασικής πηλιορείτικης περιόδου. Ωστόσο τα εναπομείναντα παραδείγματα καθώς και κτίσματα λαϊκής αρχιτεκτονικής συνυπάρχουν με τα αιγυπτιώτικα και τα νεοκλασσικά σε μια σχέση διαλεκτική που καταγράφει κοινωνικές και οικονομικές μεταστροφές.

Αρχιτεκτονικές συμπορεύσεις

Η οχυρή και εσωστρεφής φόρμα του κλασικού πηλιορείτικου σπιτιού - που ανταποκρινόταν στην ανάγκη για ασφάλεια και στις απαιτήσεις των γεωργικών και οικοτεχνικών εργασιών - αντιπαραβάλλεται με την ανοιχτότητα του αιγιπτιώτικου, που εξυπηρετεί συν τοις άλλοις, την επίδειξη της οικονομικής επιφάνειας του ενοίκου του. Οι ψηλοί, συμπαγείς μαντρότοιχοι στέκουν πλάι στα έντεχνα και σχεδόν αδιόρατα κιγκλιδώματα που προβάλουν πάνω σε χαμηλές πεζούλες.

Αυτή η συμπόρευση που στον Άη Γιώργη είναι διαρκής και εκτεταμένη, δίνει τη διαφοροποιημένη αρχιτεκτονική του ταυτότητα παρά το τυπικό πηλιορείτικο τοπίο στο οποίο εγγράφεται.

Ο κεντρικός δρόμος

Ο κεντρικός δρόμος συνιστά ισχυρή ανθρωπογενή επέμβαση αφού ακολουθώντας το βασικό άξονα ανάπτυξης του οικισμού διαμορφώνει δυο διακριτές κτισμένες ενότητες. Η εντονότερη κλίση του εδάφους κάτω από το δρόμο κατέστησε λιγότερο προνομιακά τα εκεί αγροτεμάχια, με αποτέλεσμα την εγκατάσταση του κοινωνικά ασθενέστερου μέρους του πληθυσμού. Ακόμη, λοιπόν και στη μικρή κλίμακα του χωριού ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο υπαγορεύει και αντανακλά μια κοινωνική διάκριση στο χώρο.

Μέτωπα

Στον Άγιο Γεώργιο σημειώνεται απουσία μετώπων. Η τοποθέτηση των κτηρίων στο χώρο δεν ακολουθεί τις χαράξεις του ιστού αλλά ανταποκρίνεται στα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά των εκάστοτε σημείων και ,βέβαια, στον προσανατολισμό.

Η κυκλοφορία και ο προσανατολισμός

Η κυκλοφορία μέσα στον οικισμό, με τη φυσικής ανάπτυξης δομή, ούτως ή άλλως διαφέρει άρδην από τη συνήθη εμπειρία πλοήγησης στο δομημένο περιβάλλον των πόλεων. Η αίσθηση αποπροσανατολισμού που προκύπτει από το δαιδαλώδη σχηματισμό του δικτύου εντείνεται από την άγρια βλάστηση και τους ψηλούς μαντρότοιχους που ανακόπτουν το βλέμμα. Εξαιτίας συτής της κατάστασης σημεία αναφοράς εκτός από  τα στοιχεία τοπόσημα του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, όπως οι εκκλησίες, οι κρήνες, τα γεφύρια, αποτελούν και τα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος όπως ρέματα και οι επιμέρους δασικές ενότητες (το δάσος με της καστανιές). Ακόμη και η ίδια η κλίση του εδάφους συνιστά αλάθητο στοιχείο προσανατολισμού.

Το πράσινο 

Η έντονη παρουσία πρασίνου στον οικισμό καθιστά τη φύτευση οργανικό και συμπληρωματικό στοιχείο του κτισμένου περιβάλλοντος. Η οργιώδης βλάστηση παρεισφρέει με τρόπο απρόβλεπτο στον οικισμό εντυπωσιάζοντας τον περιπατητή. Εξαιτίας αυτής της συνθήκης τα όρια του οικισμού είναι χαλαρά και δυσδιάκριτα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί κανείς ενω βαδίζει μεσα στο δομημένο ιστό να βρεθεί  στις παρυφές του δάσους σε μια απότομη και ξαφνική μετάβαση.