Γεράκι (Τμήμα Β)

Μεταγενέστερες Επεμβάσεις

Οι μεταγενέστερες επεμβάσεις που έχουν γίνει στον οικισμό είναι πολλές και έχουν γίνει σε διάφορες χρονικές περιόδους. Κατά τον 19ο και 20ο αιώνα γίνονται προσθήκες, επεμβάσεις και επισκευές στα ήδη υπάρχοντα κτίρια που δεν επηρεάζουν στο μεγαλύτερό τους μέρος τον χαρακτήρα του οικισμού.  Το 1870-1920 φτιάχνεται ένα πλήθος αυλόθυρων από Γερακίτες μάστορες. Όπως φαίνεται σε πολλές αυλόθυρες, αυτοί οι ίδιοι μάστορες αφήνουν την υπογραφή τους και τη χρονολογία κατασκευής, είτε στο ανώφλι , είτε στο κατώφλι για να γίνεται φανερό ότι είναι προσθήκη μεταγενέστερη. 
Ταυτόχρονα από μια χρονική περίοδο και μετά, το νομοθετικό πλαίσιο ακολουθείται ελάχιστα και οι παρεμβάσεις που γίνονται είναι ταυτόχρονα και αλλοιώσεις της ιστορική εικόνας. Οι τροποποιήσεις, λοιπόν που συναντώνται είναι ενισχύσεις στον φέροντα οργανισμό με τσιμεντενέσεις. Σε περιπτώσεις αδυναμίας του θόλου ή του ξύλινου πατώματος να φέρει βάρη, τότε αυτοί αντικαταστάθηκαν από μπετονένια δώματα. Παρατηρείται επίσης ενίσχυση ή αντικατάσταση των ξύλινων προβόλων από μπετονένιους με μεταλλικό οπλισμό προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερη στατική. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται επικάλυψη της τοιχοποιίας με κάποιου είδους κονίαμα για  διαφορετικούς λόγους. Οι σημαντικότεροι από αυτούς ήταν να αποφεύγονται διαρροές και ακόμα περισσότερο να βελτιώνεται η θερμομόνωση που ήταν απαραίτητη. 
Αρχικά τα περισσότερα κτίσματα ήταν μονόχωρα και στην συνέχεια χωρίστηκαν από μπαγδατότοιχους με καλάμια. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε  η οπτοπλινθοδομή.  Το τούβλο σιγά σιγά βρήκε ευρεία χρήση και σε πληρώσεις. Σε περιπτώσεις που κρίθηκε απαραίτητο καλύφθηκε μέρος των ανοιγμάτων ενός κτιρίου από τούβλα και επιχρίστηκε στη συνέχεια. Η οπτοπλινθοδομή βρήκε μεγάλη χρήση και στις προσθήκες νέων ορόφων. Μεταγενέστερα δηλαδή όπου δημιουργήθηκε καινούριος όροφος δεν χρησιμοποιήθηκε λιθοδομή αλλά πληρώσεις από τούβλο.
Μεταγενέστερη προσθήκη και σημαντικός βαθμός αλλοίωσης είναι η αντικατάσταση του μεγαλύτερου μέρους των κουφωμάτων του οικισμού από κουφώματα αλουμινίου. Τα ξύλινα κουφώματα που χρησιμοποιούνταν στην αυθεντική κατασκευή είχαν προβλήματα θερμομόνωσης κατά κύριο λόγω οπότε και αντικαταστάθηκαν. 
Τα κιγκλιδώματα επίσης αντικαταστάθηκαν από καινούργια καθώς τα παλιά είχαν σκουριά άλλες καταστροφές. Όταν αυτό γινόταν με σεβασμό στο χαρακτήρα, τότε διατηρούσε κατά το δυνατόν  περισσότερο την παραδοσιακή μορφή. Όταν από άγνοια παραποιούνταν τα χαρακτηριστικά τότε υπήρχε μεγάλος βαθμός αλλοίωσης.  
Τέλος οι χτιστές υδρορρόες αντικαταστάθηκαν από μεταλλικές και πλαστικές. Επίσης χρησιμοποιήθηκε από πολύ νωρίς κάποιου είδους στρατζαριστή λαμαρίνα για την παραλαβή των όμβρια υδάτων από τη στέγη.