Στα κτήρια της ευρύτερης περιοχής των Τροπαίων και του Σκούντου, παρατηρούμε ισχυρές φθορές οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και στην κατάρρευσή τους. Το πιο εκτεθειμένο αρχιτεκτονικό μέλος είναι η ξύλινη στέγη με κεραμίδια. Λόγω της έντονης υγρασίας της, εμφανίζονται δυσκολίες στη λειτουργία του κτηρίου και δεν αποκλείεται να προκληθεί ακόμη και η κατάρρευσή του. Εν συνεχεία, οι καιρικές συνθήκες προσβάλουν τις τοιχοποιίες. Το συνδετικό τους υλικό, από ασβεστοκονίαμα ή αργιλοκονίαμα, διαβρώνεται και όλο το δομικό τους σύνολο, δέχεται δυναμικές καταπονήσεις. Συνεπεία αυτού είναι οι σημαντικές φθορές και στα υπέρθυρα. Η παθολογία των ξύλινων πατωμάτων δημιουργείται είτε από την πτώση της στέγης είτε από την αδυναμία στήριξης σε παθούσα πέτρινη τοιχοποιία.