Το Σκούντου αποτελεί έναν κατ' εξοχήν αγροτικό οικισμό, ο οποίος παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Από προφορικές μαρτυρίες, γνωρίζουμε πως αποτελούσε αρχικά τον κύριο οικισμό, ο οποιός σταδιακά εγκαταλήφθηκε, όταν οι κάτοικοι άρχισαν να μετακινούνται χαμηλότερα προς τα σημερινά Τρόπαια. Αν και σήμερα βρίσκεται σε ερηπειώδη κατάσταση κρυβει πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Στα Τρόπαια, οι κατασκευές αρχικά γινόταν με πέτρα και ξύλο, υλικά που βρίσκονται σε αφθονία στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής, καθώς και με ελάχιστη χρήση ασβεστοκονίας.
Με τον καιρό οι τρόποι δόμησης εμπλουτίστηκαν και σε συνδυασμό με την αστικοποίηση του οικισμού εξελίχθηκαν ακόμα περισσότερο. Καλύτερη λάξευση της πέτρας, προσεγμένη κατασκευή δομικών στοιχείων, νεοκλασικά διακοσμητικά στοιχεία παρουσιάζονται στις κατοικίες της δεύτερης φάσης του οικισμού.
Η εκτεταμένη χρήση οπλισμένου σκυροδέματος αργότερα σε εξώστες που είχαν καταρρεύσει, η προσθήκη δωματίων ακόμα και ολόκληρων ορόφων και οι ανεπιτυχείς επεμβάσεις σε παλαιότερες κατοικίες αλλοιώνουν την παραδοσιακή όψη του οικισμού κάτι το οποίο ,όσο απομακρυνόμαστε απο τον παλαιότερο πυρήνα, ευτυχώς μειώνεται. Τα παλιά στενομέτωπα κτήρια κάνουν την εμφάνιση τους και οι κεντρικοί ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι ξαναγίνονται σοκάκια ήπιας κυκλοφορίας.
Τα Τρόπαια αποτελούν μέχρι σήμερα το κέντρο της περιοχής. Πρόκειται για ένα ζωντανό οικισμό ο οποίος εξελίχθηκε σταδιακά διατηρώντας κάποια από τα στοιχεία του. Αν και παρουσιάζονται αρκετές διαβαθμίσεις στο βαθμό διατήρησης και στην ομοιογένεια τους, παρόλα αυτά σε μερικά σημεία του οικισμού διατηρείται ακόμα ο παραδοσιακός του χαρακτήρας, ο οποιος μπορει και πρέπει να διατηρηθεί.