Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Η διαμόρφωση του εδάφους και η πετρώδης σύστασή του περιορίζουν σημαντικά την καλλιεργήσιμη και βοσκήσιμη γη.  Νερό προσφέρει το Λαγκαδιανό ρέμα στο βάθος της ρεματιάς, όπου στο παρελθόν λειτουργούσαν νερόμυλοι. Ο περιορισμός της δυνατότητας απασχόλησης με τη γεωργία και την κτηνοτροφία οδήγησε πολλούς κατοίκους να γίνουν χτίστες για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους.  Σταδιακά, η στροφή των περισσοτέρων κατοίκων στο επάγγελμα του χτίστη και η παράδοση που δημιουργήθηκε έκανε, κυρίως στις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα,  γνωστούς τους Λαγκαδιανούς στην Πελοπόννησο ως εξαιρετικούς οικοδόμους. Οι  χτίστες οργανώνονταν κατά ομάδες και αναλάμβαναν δύσκολα τεχνικά έργα, όπως γέφυρες σε δύσβατα ποτάμια, εκκλησίες, τζαμιά (π.χ. το μεγάλο τζαμί στο Ναύπλιο είναι έργο του πρωτομάστορα Αντώνη Ρηγόπουλου το 1808), κυρίως όμως κατοικίες κάθε μεγέθους.   Όταν οι συνθήκες που είχαν οδηγήσει στη δημιουργία πλανόδιων συνεργείων χτιστών εξέλειπαν, οι τεχνίτες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στους τόπους εργασίας, κυρίως σε αστικά κέντρα, ενώ η νεότερη γενιά απαγκιστρώθηκε από το πατροπαράδοτο επάγγελμα.

Μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους οι Λαγκαδιανοί χτίστες κυριαρχούν στην κεντρική Πελοπόννησο σε όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου.  Η ευημερία ανακλάται στην αύξηση του πληθυσμού όπως αναφέρθηκε και προηγούμενα.  Δημιουργούνται συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και εμφανίζεται έντονη τοπική παραγωγική και εμπορική δραστηριότητα.

Από το τέλος του 19ου αιώνα αρχίζει η μετανάστευση από τα ορεινά στα πεδινά και τις αστικές περιοχές. Ο πληθυσμός στα Λαγκάδια αρχίζει να μειώνεται, όμως η κωμόπολη συνεχίζει να ακμάζει χάρη στους χτίστες και το ρόλο που κρατά στην κοινωνική και οικονομική ζωή της γύρω περιοχής.  Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 αποτελεί τοπικό εμπορικό κέντρο.  Λειτουργούν μύλοι, εργαστήρια, καταστήματα, γίνεται εβδομαδιαία αγορά, στεγάζονται δημόσιες αρχές και γραφείο του Μονοπωλίου. Ο δρόμος Τρίπολης – Πύργου συντελεί στη διατήρηση της απασχόλησης. Μαρτυρία της οικονομικής δραστηριότητας προσφέρουν κτίρια που χτίσθηκαν για να στεγάσουν εμπορικές και παραγωγικές χρήσεις.

Σήμερα στα Λαγκάδια διαμένουν μόνιμα κυρίως συνταξιούχοι, μερικοί κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία καιι την καλλιέργεια της γης, εώ σε μικρότερο ποσοστό οι οικονομικές δραστηριότητες αφορούν την οικοδομή, τις δημόσιες υπηρεσίες, το εμπόριο ή την αυτοαπασχόληση.

Στο χωριό λειτουργεί δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο ενώ το λύκειο και το γυμνάσιο έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους. Όσον αφορά στις δημόσιες υπηρεσίες, υπάρχουν Αστυνομικό Τμήμα, Βιβλιοθήκη, ΔΕΗ, Δημαρχείο, ΕΛΤΑ, Ειρηνοδικείο, Πνευματικό Κέντρο, Πολεοδομία, Αγροτικό Ιατρείο. Ακόμη, στα σημερινά Λαγκάδια υπάρχουν ξενοδοχεία και ξενώνες, παντοπωλεία, καφετέριες και παραδοσιακά καφενεία, ταβέρνες, φαρμακείο.

Από παλιά τα Λαγκάδια φημίζονταν για τα υφαντά τους, παράδοση που συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Στα καταστήματα μπορεί κανείς να αγοράσει υφαντά καθώς και τοπικά ζυμαρικά, γλυκά και προϊόντα ξυλοτεχνίας. Τα σημερινά Λαγκάδια είναι γνωστά και για τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του δημοτικού τραγουδιού (τέλη Ιουλίου), που συγκεντρώνουν πολλούς επισκέπτες.

Πηγές

http://www.inarcadia.gr/dd/lagadia/lagadiaoikon.htm

http://www.lagkadia.com/tour.htm