Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Οι κάτοικοι στο χωριό από τα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας έχουν ως βασική ασχολία την κτηνοτροφία, την καλλιέργεια της γης, ξυλεία, μελίσσια, αμπελοκαλλιέργειες και ήταν αυτάρκεις από τα αγαθά του τόπου τους. Η τοπική οικονομία βασιζόταν στον αγροτικό τομέα. Το χαρακτηριστικό επάγγελμα ωστόσο ήταν οι μάστοροι της πέτρας (κτίστες, ξυλογλύπτες, μαραγκοί, ζωγράφοι, διακοσμητές). Μοναδικοί στην ξυλογλυπτική και στην αγιογραφία συνέβαλαν στην ανάπτυξη του τοπικού πολιτισμού. Εδώ και περισσότερο από τρεις αιώνες οι μάστοροι ταξιδεύουν σε κάθε γωνία της ελληνική επικράτειας και σε όλα τα βαλκάνια. Από τα τέλη του 19^ου αιώνα επιχειρούν και ταξίδια σε περιοχές όπως η Αίγυπτος, Αιθιοπία, Τουρκιά, Γαλλία και Αμερική. Τα δρομολόγια τους έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς συνδυάζουν την ντόπια τεχνική με ξένες επιρροές που έφερναν μαζί τους. Η τεχνική των μαστόρων βασίζεται σε μια βαθιά γνώση της αντοχής και μαζί της ομορφιάς των υλικών σε συνδυασμό με μια απαράγραπτη σειρά πραγμάτων κατά την κατασκευή τους. Μετά το 1920 αρχίζει να παρατηρείται μια μαζική μετακίνηση προς τα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και προς την Αμερική, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να μειώνεται σταδιακά. Πλέον η τέχνη του μάστορα έχει εκλείψει καθώς νέα υλικά και τεχνικές παίρνουν την θέση τους Πλέον τα βοσκοτόπια νοικιάζουν εκτάσεις ως θερινά βοσκοτόπια καθώς υπάρχουν κτηνοτρόφοι που μετακινούνται ανάλογα με την εποχή και ξεχειμωνιάζουν στην Θεσσαλία.

Σήμερα το χωριό αποτελεί οικισμό θερινής κατοικίας με λίγους κατοίκους όπου ακόμα ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Ωστόσο οι κάτοικοι της Καστάνιανης είναι ενωμένοι και οργανωμένοι σε συλλόγους και αδελφότητες ανά τον κόσμο όπου έχουν μεταναστεύσει, αγαπάνε τον τόπο τους και τον επισκέπτονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κινητοποίησης των κατοίκων για τα χωριά τους αποτελούν τα δύο μουσεία για τα μαστοροχώρια όπου συγκεντρώνουν θησαυρούς της παραδοσιακής τέχνης και αρχιτεκτονικής της περιοχής και φιλοδοξούν να γίνουν πόλος έλξης ερευνητών.