Συγκριτικοί Πίνακες

    Η καταγραφή και η μελέτη των κτιρίων αυτών δεν μας οδήγησε σε κάποιο καθαρό συμπέρασμα σε σχέση με μια πιθανή κοινή τυπολογία κτιρίων στον οικισμό. Όπως φαίνεται και στον παραπάνω πίνακα αλλά και στα σχέδια και στα σκίτσα κάθε κτιρίου, δεν υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των αποτυπωμένων κτιρίων που έχουμε στη διάθεσή μας ως προς τη λειτουργία των χώρων, το σχήμα της κάτοψης ή τον όγκο.
    Ενδεχομένως, το μικρό μέγεθος του οικισμού, το μη αντικειμενικό -καθότι μικρό κι αυτό- δείγμα των δικών μας αποτυπωμένων κτιρίων, καθώς επίσης και οι έντονες επεμβάσεις που υπέστησαν τα κτίρια αυτά και η διαφορά των ιστορικών περιόδων κατασκευής-επέμβασης, να αιτιολογούν τη δυσκολία μας στον εντοπισμό επιμέρους τυπολογιών στο σύνολο του οικισμού.
    Έτσι, παρόλο που δεν εμφανίζεται τελικά μια κάποια ενιαία τυπολογία έστω για ένα μέρος των κτιρίων, τα κτίρια που αναλύθηκαν παραπάνω έχουν σίγουρα ερευνητική αξία καθώς περιέχουν πλήθος πληροφοριών σε σχέση με τους τρόπους δόμησης ανά τα χρόνια, τα υλικά, τη χρήση, τις επεμβάσεις ανάλογα με τις ανθρώπινες ανάγκες και τις συνθήκες των περιόδων και λοιπά.

    Στον πίνακα της λειτουργικής διάρθρωσης των κτιρίων παρατηρούμε τα εξής σημαντικά στοιχεία:
Στις μονώροφες κατοικίες συναντάμε μόνο ένα καθιστικό, μια κουζίνα και ένα υπνοδωμάτιο συνήθως, ενώ από την κουβέντα με τους κατοίκους καταλάβαμε ότι η κουζίνα είναι ο κυρίως χώρος που περνούν τη μέρα τους.
Στις διώροφες κατοικίες, στον κάτω όροφο έχουμε τις δευτερεύουσες λειτουργίες (αποθήκες, κελάρια κλπ.) ενώ στον πάνω έχουμε τους χώρους διημέρευσης και τα υπνοδωμάτια. Η παρατήρηση αυτή αξίζει να συνδυαστεί και με το γεγονός πως τα κατώγια χρονολογούνται ως παλιότερα σε σχέση με τα ανώγια τις περισσότερες φορές καθώς οι μεταγενέστερες προσθήκες όγκων καθ' ύψος είναι αρκετές, καθώς και ότι  πολλά από τα κατώγια που αποτυπώσαμε ήταν σε κακή κατάσταση, ενετικά "ερείπια" επί το πλείστον.

    Στον πίνακα των προσθηκών παρατηρούμε πως κατά κανόνα οι διάφορες επεμβάσεις-προσθήκες όγκων έχουν γίνει καθ' ύψος. Πάνω δηλαδή από τα παλιά κτίσματα (αποθήκες συνήθως) οι κάτοικοι "σήκωναν" χώρους διημέρευσης, υπνοδωμάτια κλπ. Ένα άλλο κοινό στοιχείο που βρίσκουμε είναι ο χώρος του λουτρού (Κ3, Κ25). Σε όλη την ελληνική επαρχία ο χώρος του λουτρού είχε ιδιαίτερη τοποθέτηση ανά τα χρόνια. Άλλοτε βρισκόταν μέσα στο σπίτι, άλλοτε αποκομμένο εξωτερικά και άλλοτε δεν υπήρχε καν όπως σε αγροτικά μετόχια κλπ. Εδώ συναντήσαμε την προσθήκη λουτρού κολλημένου στην "άκρη" της κάτοψης χρονολογούμενη περίπου στα μέσα του 20ού αιώνα.