Το 1880-1881 με τη συνθήκη του Βερολίνου το Συρράκο μένει στους Οθωμανούς. Επειδή οι κάτοικοι του χωριού περίμεναν διακαώς την απελευθέρωσή τους, οι έμποροι του Συρράκου χρηματοδοτούν το κίνημα των ανταρτών για την απελευθέρωση. Από περιγραφή του τότε 14χρονου ποιητή Κρυστάλλη, μόλις η ευρωπαική επιτροπή που είχε οριστεί για να χαράξει τα νέα σύνορα κατέφτασε στο χωριό, ο πατέρας του ποιητή τους δωροδόκησε, ώστε τα σύνορα να μην οριστούν στον Αραχθό, όμως χωρίς επιτυχία.
Το Συρράκο, από το 1912 και μετά την ενσωμάτωσή του στο Ελληνικό Κράτος, αποτέλεσε έδρα της ομώνυμης Κοινότητας. To 1997, με την εφαρμογή του Προγράμματος Καποδίστριας για τη συνένωση Κοινοτήτων σε μεγαλύτερους Δήμους, η Κοινότητα Συρράκου, όπως και άλλες ιστορικές Κοινότητες του Νομού (Νήσου Ιωαννίνων, Πάπιγκου, Καλαρρυτών, Βοβούσας, κ.ά.), δεν επηρεάστηκε. Τελικά, το 2010, μετά την εφαρμογή του Προγράμματος Καλλικράτης, η Κοινότητα Συρράκου καταργήθηκε και ο οικισμός εντάχθηκε στον νεοσυσταθέντα Δήμο Βορείων Τζουμέρκων ως Δημοτική Ενότητα Συρράκου