Στον οικισμό της Κερατέας, όλες οι κατοικίες διαθέτουν έναν εξωτερικό ελεύθερο χώρο εκτόνωσης και οι περισσότερες έχουν ιδιωτική αυλή. Η ύπαρξή τους είναι βασικό χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του οικισμού. Η αυλή είναι η μεταβατική ζώνη από τον δημόσιο στον ιδιωτικό χώρο της κατοικίας, συνεπώς, διαμορφώνει τον χαρακτήρα της ,καθιστώντας τη εξωστρεφή ή εσωστρεφή. Χαρακτηριστικό στοιχείο του οικισμού είναι επίσης, οι ιδιωτικοί ελεύθεροι χώροι των σπιτιών, να οριοθετούνται από μεγάλου ύψους εξωτερικούς τοίχους, οι οποίοι μπορούν να φτάσουν μέχρι και 2 μέτρα , έχουν πάχος 50-60 εκ και είναι κατά βάση χτισμένοι από πέτρα. Οι μαντρότοιχοι αυτοί περιορίζουν την οπτική επικοινωνία με το δρόμο και με αυτό τον τρόπο οι κάτοικοι εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητά τους. Σε κάποια κτίρια πάνω από αυτούς τους μαντρότοιχους των αυλών, παρ' ότι είναι αρκετά ψηλοί είναι τοποθετημένα κάγκελα, γεγονός που απομονώνει ακόμη περισσότερο την αυλή από δημόσιους και ημιδημόσιους χώρους. Επιπλέον, στην Κερατέα υπάρχουν και αρκετές αυλές που διαθέτουν οπτική επαφή με τον δρόμο ή με άλλες αυλές αλλά και αυλές στην πίσω πλευρά των κτιρίων ,όπου η επαφή με τον δημόσιο χώρο χάνεται τελείως. Ακόμα, παρατηρούμε ότι σε γειτονιές που τα κτίρια είναι πιο παλιά, οι αυλές βρίσκονται ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες κατοικίες δημιουργώντας έτσι έναν κοινό χώρο, προσβάσιμο από όλες τις κατοικίες. Τέλος, στο νεόδμητο κομμάτι της περιοχής μας ο διαχωρισμός του δημόσιου χώρου από την ιδιοκτησία γίνεται με χαμηλά πεζούλια ή μεταλλικά κιγκλιδώματα.